De stuitende hooghartigheid van Kustaw Bessems

Vier dagen geleden besteedde ik aandacht aan de selectieve berichtgeving van RTL Nieuws. Dubieuze zaken waarbij Tweede Kamerleden van de PVV betrokken zijn, worden gretig als schandaal naar buiten gebracht. Die gretigheid ontbreekt echter vaak bij dubieuze en ronduit verwerpelijke zaken waarbij politici van andere partijen betrokken zijn (met name linkse partijen).

Zo hield RTL Nieuws zes jaar lang Wijnand Duyvendak van GroenLinks uit de wind. Pas toen Duyvendak zelf een boekje over zijn verleden open deed, vond RTL Nieuws het tijd worden haar kijkers te informeren over het "buitenparlementaire" (en deels criminele) verleden van het Tweede Kamerlid van GroenLinks. Dat was in 2008, toen Duyvendak zijn boek Klimaatactivist in de politiek lanceerde. In een persbericht pochtte hij over zijn betrokkenheid bij een inbraak in het ministerie van Economische Zaken. Het persbericht toonde aan dat Duyvendak overmoedig was geworden. De fluwelen handschoenen-aanpak van de meeste media in de jaren daarvoor moet bij die overmoed een rol hebben gespeeld.

RTL Nieuws was dan ook zeker niet het enige nieuwsmedium dat Wijnand Duyvendak zes jaar lang uit de wind hield. Het NOS Journaal deed dat ook. Hans Laroes — de hoofdredacteur van het NOS Journaal — werd op de website van de NOS getipt (ook door mij), maar hij deed of zijn neus bloedde. Ook actualiteitenprogramma's als Netwerk en NOVA vonden het verleden van Duyvendak niet nieuwswaardig. De (door linkse groupthink veroorzaakte) zwijgzaamheid in Hilversum zorgde er dus voor dat TV-kijkers essentiële informatie over het Tweede Kamerlid van GroenLinks werd onthouden.

Ook de meeste kranten faalden wat betreft het verleden van Wijnand Duyvendak. Alleen De Telegraaf en het Reformatorisch Dagblad vormden een positieve uitzondering. Van de weekbladen vond alleen HP/De Tijd (pdf, met dank aan Stan de Jong) het nodig haar lezers over Duyvendak te informeren.

Het zou de journalisten die faalden sieren als zij het boetekleed zouden aantrekken. Of in ieder open zouden staan voor kritiek op dat falen. Daarvan is doorgaans echter geen sprake. Dat bewees recent nog maar eens Kustaw Bessems, parlementair verslaggever voor dagblad DePers. Die krant verschijnt sinds 23 januari 2007. Over Duyvendak ontstond pas op 5 augustus 2008 commotie. Bessems had dus ruim anderhalf jaar de tijd om zijn lezers over het verleden van Duyvendak te informeren. Hij liet dat echter na.

Voordat Bessems voor DePers ging werken, was hij journalist van Trouw. Ook in die krant verscheen voor 2008 nooit een kritisch artikel over Duyvendak. U moet echter niet denken dat Bessems graag op zijn falen wordt aangesproken. Lees maar eens de onderstaande Twitter-discussie:

.

Kustaw Bessems, vooral bekend als regelmatige gast in het VARA-programma Pauw & Witteman, toont aan dat hij niet open staat voor terechte kritiek. Zijn hooghartigheid past bij een vorm van journalistiek die ik autoriteitenjournalistiek zou willen noemen.

.

.

_____

De selectieve berichtgeving van RTL Nieuws

Op 10 november berichtte RTL Nieuws over de rel die dezelfde dag was ontstaan over PVV-Tweede Kamerlid Eric Lucassen. Frits Wester, parlementair verslaggever van RTL Nieuws, kondigde via Twitter het volgende aan:



Natuurlijk is het volstrekt legitiem dat RTL Nieuws over de misdragingen van Lucassen berichtte. Ik stoor mij echter aan de selectieve berichtgeving van RTL Nieuws, dat jarenlang de misdragingen van Wijnand Duyvendak — voormalig Tweede Kamerlid van GroenLinks — negeerde. Ik reageerde dan ook als volgt op de "tweet"(Twitter-bericht) van Frits Wester:



Gerton van Unnik reageerde ook en verwees daarbij expliciet naar de PvdA:



Ik verstuurde vervolgens de volgende tweet, waarin ik wees op Arjan El Fassed (Tweede Kamerlid van GroenLinks) en één van de oprichters van The Electronic Intifada, een rabiaat anti-Israëlische (en deels antisemitische) website:

Frits Wester reageerde op de eerdere tweet van Gerton van Unnik (over de PvdA):

.

Dat vond ik een opvallende bewering. Ik reageerde als volgt:

Frits Wester reageerde niet. Twee dagen later vroeg ik echter expliciet om een reactie:

Zijn antwoord luidde als volgt:

Dat vond ik nogal een ontluisterend antwoord. Frits Wester refereert naar Klimaatactivist in de politiek, een autobografisch boek van Wijnand Duyvendak uit 2008. Dat boek leidde destijds tot commotie, terwijl al jaren eerder onder goed geïnformeerden bekend was dat Duyvendak niet deugde. Zo was hij in het verleden redacteur van het extreem-linkse actieblad Bluf!, waarin onder meer tot geweld werd opgeroepen. Ook was Duyvendak betrokken geweest bij de extreem-linkse actiegroep Onkruit. Ten gevolge van zijn activiteiten voor Onkruit heeft Duyvendak overigens een strafblad. Onkruit was een voorloper van de extreem-linkse terreurorganisatie RaRa. Er zijn sterke aanwijzingen dat Duyvendak ook deel uit maakte van RaRa, maar dat is strafrechtelijk nooit bewezen.

.

Frits Wester, een Haagse insider, beweert dus dat hij dit allemaal tot 2008 niet wist. Tevens beweert hij dat zijn collega's, waaronder parlementair verslaggever Jos Heymans, tot 2008 niets over het extreem-linkse verleden van Wijnand Duyvendak wisten. En dat terwijl ik het internet sinds 2002 (na de moord op Pim Fortuyn) vol stond met explosieve informatie over Duyvendak. Ik reageerde dan ook als volgt op de tweet van Wester:

.

.

Ik twitterde vervolgens de link naar het betreffende artikel (pdf, op de website van journalist Stan de Jong):

Vervolgens ontstond de onderstaande discussie:

Alexander van Hattem mengde zich vervolgens in de discussie:

Hieronder het vervolg van de discussie, waaraan Frits Wester niet meer deel nam:

[Alexander van Hattem refereert hierboven naar een ander artikel (pdf, op de website van journalist Stan de Jong). Dat artikel gaat niet specifiek over Wijnand Duyvendak, maar over GroenLinks in het algemeen. ]

Twee artikelen van de artikelen in het Reformatorisch Dagblad vindt u hier en hier (zondags gaat de website van het Reformatorisch Dagblad overigens "op zwart").

.

Een dag later stelde ik Frits Wester een vraag over het falen van RTL Nieuws inzake het politiek misdadige verleden van voormalig GroenLinks-fractievoorzitter Paul Rosenmöller:

.

Frits Wester heeft op de bovenstaande tweet tot op heden niet gereageerd. Schijnbaar kan hij geen geldige reden geven voor het falen van RTL Nieuws inzake het GML-verleden van Paul Rosenmöller. Mede door het falen van RTL Nieuws kon Rosenmöller ongestoord van 1994 tot eind 2002 fractievoorzitter van GroenLinks in de Tweede Kamer zijn. In deze lange periode heeft geen enkele journalist van RTL Nieuws hem ooit over zijn politiek misdadige verleden aan de tand gevoeld. Gevolg: de kijkers van RTL Nieuws werd relevante achtergrond-informatie over de GroenLinks-leider onthouden. Dit falen van RTL Nieuws inzake Rosenmöller toont overigens aan dat het falen inzake Wijnand Duyvendak geen uitzondering was.

.

.

Zie ook:

.

Dossier journalistiek

.

Dossier GroenLinks
.

Dossier PvdA

.

.

_____

GroenLinks is een misdadige partij

. 

Het onderstaande artikel werd op 14 april 2007 op de oude website van Lux et Libertas gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie. 

GroenLinks ontstond in 1989 door de fusie van vier partijen: de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP), de Communistische Partij van Nederland (CPN), de Politieke Partij Radikalen (PPR) en de Evangelische Volkspartij (EVP). Dat waren allemaal partijen met dubieuze en soms ronduit misdadige standpunten. Zo pleitte de PSP voor de afschaffing van de strafbaarstelling van pedofilie en de CPN had zeer nauwe banden met de Sovjet-Unie en andere communistische landen (zo kreeg de CPN in de jaren zeventig geld van de Sovjet-Unie om acties tegen de bewapening van de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten te organiseren). 

Ook het gedrag van de leden toonde de misdadige aard van de vier partijen aan. PSP'er Evert van der Berg en CPN'er Sam Pormes (later Eerste Kamerlid voor GroenLinks) volgden zelfs een terreuropleiding in een trainingskamp van Palestijnse terroristen. Van der Bergs partijgenoot Theo Engelken was begin jaren zeventig actief in de Rode Jeugd, een maoïstische jongerenorganisatie die vooral actief was in en rond Eindhoven. De Rode Jeugd was onder meer verantwoordelijk voor bomaanslagen op een politiecommissaris, een Philips-directeur, het Evoluon en Philips-vestigingen in Hilversum, Baarn en Rotterdam. Zowel Evert van der Berg als Theo Engelken waren voor de PSP lid van de Eindhovense gemeenteraad. Van der Bergs motto was overigens: "Terroristen aller landen, verenigt U."

Op het oprichtingscongres van GroenLinks in Den Haag was het anonieme geschrift De tragiek van een geheime dienst te koop. Hierin stonden privé-gegevens van politiemensen, die na de publicatie van het geschrift door links-radicalen werden lastiggevallen. Dit is typerend voor GroenLinks. Hoewel de partij pretendeert de democratische rechtsorde te respecteren, zijn er nauwe banden met "buitenparlementaire" anti-democratische extremisten. En ook de vroegere standpunten van partijen als de PSP en de CPN zijn nog steeds populair binnen GroenLinks. Zo was Herman Meijer in de periode 2003-2006 landelijk voorzitter van de partij. Zijn standpunt met betrekking tot pedofilie luidt als volgt: "Ik kan ook wel op een knaapje vallen. Men gaat ervan uit dat je met een kind geen erotische verhouding kan hebben, zonder het te benadelen. Kinderen zouden minder verstandig zijn en niet goed duidelijk kunnen maken wat ze wel of niet willen. Onzin. Alle leeftijdsgrenzen moeten gewoon uit de zedelijkheidswetgeving worden geschrapt." Meijer is overigens een vriend van dominee Hans Visser, een andere goedprater van pedofilie. 

Wie aan GroenLinks denkt zal vaak ook aan Paul Rosenmöller denken. Hij was van 1994 tot eind 2002 fractievoorzitter van GroenLinks in de Tweede Kamer. Wat velen echter niet weten is dat Rosenmöller van eind jaren zeventig tot begin jaren tachtig lid was van de de militante Groep Marxisten-Leninisten (GML). Deze partij was nog extremer dan de PSP en de CPN. De Groep Marxisten-Leninisten wilde Nederland gewapenderhand modelleren naar het voorbeeld van maoïstisch China en de Sovjet-Unie ten tijde van Stalin. Als de misdadige missie van de GML was geslaagd, dan was Nederland veranderd in een groot concentratiekamp. 

Paul Rosenmöller is tegenwoordig gelukkig niet meer in de Tweede Kamer, maar dat wil niet zeggen dat de huidige GroenLinks-fractie geen rotte appels kent. Sinds 2002 is Wijnand Duyvendak een prominent Tweede Kamerlid. Hij is de partner van Mirjam de Rijk, die in de periode 1999-2003 landelijk voorzitter van GroenLinks was (tegenwoodig is zij overigens directeur van de Stichting Natuur en Milieu). Wijnand Duyvendak is de broer van GroenLinks-partij-ideoloog Jan-Willem Duyvendak, die o.a. via het zwaar gesubsidieerde Verwey-Jonker Instituut zijn beurs met belastinggeld vult. In de jaren tachtig pleegde Wijnand Duyvendak tal van misdaden en hij bezit dan ook een strafblad. Ook zijn er aanwijzingen dat Duyvendak mogelijk betrokken is geweest bij RaRa, een terroristische organisatie die o.a. voor brandstichtingen bij Makro-vestigingen verantwoordelijk was. 

De lijst van dubieuze en soms ronduit misdadige standpunten van GroenLinks en haar voorgangers is lang en het aantal rotte appels is groot. Denk bijvoorbeeld aan Mohamed Rabbae (die de roman De Duivelsverzen wilde verbieden) en Tara Singh Varma (bekend van financiële malversaties en het veinzen van kanker). GroenLinks mag dan ook terecht "een partij van schandalen" worden genoemd. 

Bronnen: 

De grimmige achterkant van GroenLinks, Jaap de Wreede, Reformatorisch Dagblad, 7 juni 2003

Pedofilie en politiek: een vruchtbaar samenspel, Peter Siebelt, Katholiek Nieuwsblad, 9 juni 2006

Van bloedrood tot groenlinks, Roelof Bouwman, HP/De Tijd, 9 januari 2004

GroenLinks: een partij van schandalen, Mark van Wonderen, Planet.nl, 22 november 2005

Zie ook: 

GroenLinks: meten met twee maten

Nederlandse senator kreeg terreuropleiding

GroenLinks-wethouder tipte Milieu-Offensief over arrestatie Volkert

De GroenLinks-connectie (pdf)

Zakkenvöller

Het gif van de groene wethouder

_____

Kraakbeweging heeft gewelddadige geschiedenis

.
Op 9 april 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie.

Recent werd duidelijk dat de Nijmeegse kraker-activist Louis Sévèke door Martinus Hendrikus T. werd vermoord, iemand met een verleden in het Nijmeegse krakersmilieu. De zaak-Sévèke vestigt de aandacht op de gewelddadige geschiedenis van de kraakbeweging. In de meest recente uitgave van Elsevier staat daarover een artikel, waaruit blijkt dat er zelden iemand uit het krakersmilieu is veroordeeld. De auteur Frank van Hoorn schrijft daarin onder meer:

De kraakbeweging heeft een geschiedenis van intern geweld. In 1988 woedde in Amsterdam bijvoorbeeld een strijd tussen de Politieke Vleugel van de Kraakbeweging (PVK) en hun tegenstanders. De PVK schrok niet terug voor gijzeling, intimidatie – bijvoorbeeld met een stroomschokapparaat – en mishandeling. Ook tegenstanders lieten zich niet onbetuigd: PVK-leider Theo van der Giessen werd het ziekenhuis in geslagen.

In 1990 werd naast het Groningse krakersbolwerk in het Wolters Noordhoff Complex het lichaam van de 22-jarige kraker Marco Lupi aangetroffen. Volgens zijn mede-krakers had de Italiaan zelfmoord gepleegd. Uit sectie bleek dat hij door 'massaal geweld' om het leven was gebracht.

De zaak leidde niet tot een veroordeling. Ook niet toen een 'cold case team' in 1998 opnieuw onderzoek deed.

Het meeste geweld richt zich echter op doelen buiten het krakersmilieu. De kraakbeweging is van oudsher verweven met groeperingen die de samenleving door middel van geweld willen veranderen, zoals RaRa, Onkruit en het Dierenbevrijdingsfront. Van Hoorn schrijft met betrekking tot RaRa (onder meer verantwoordelijk voor de aanslagen op de Makro-vestingen in Duivendrecht, Duiven en Nuth) het volgende:

Het boek Een voet tussen de deur: geschiedenis van de kraakbeweging 1964-1999 van Eric Duivenvoorden – in de jaren tachtig zelf actief kraker – stelt onomwonden dat de terreurgroep RaRa zijn wortels heeft in de Amsterdamse kraakbeweging. De acht RaRa-verdachten die justitie tevergeefs voor de rechter heeft gebracht, werden gearresteerd in Amsterdamse kraakpanden.

Zeven van de acht verdachten werden in 1988 bij gebrek aan bewijs vrijgesproken. De achtste wordt door een procedurefout in hoger beroep vrijgesproken. Dit justitieel falen is overigens geen incident. De autoriteiten besteden namelijk nauwelijks aandacht aan extreem-links geweld. Sommige links-radicalen zitten zelfs in de Tweede Kamer, zoals Wijnand Duyvendak (GroenLinks) en Krista van Velzen (SP). Beide hebben een strafblad, maar daar wordt door de media nauwelijks aandacht aan besteed. De meeste journalisten zijn immers links en hebben vaak sympathie voor links-radicalen.

_____