Afgelopen maandag besteedde Nieuwsuur uitgebreid aandacht aan de onrusten in de Arabische landen. De uitzending werd gepresenteerd door Mariëlle Tweebeeke, die overigens heel goed past bij de linkse en politiek-correcte signatuur van dat programma. Dat profiel is in de uitzending van afgelopen maandag alweer eens heel duidelijk te herkennen. Zo is er een interview met Tariq Ramadan, die op een opvallende manier door Tweebeeke wordt geïntroduceerd (vanaf 01:22:00):
Tariq Ramadan is filosoof en islamoloog. Hij doceert in Oxford, Marokko, Qatar en Japan. En eerder ook in Rotterdam.
Mariëlle Tweebeeke is hier erg spaarzaam met informatie over Tariq Ramadan. Opvallend is vooral dat Tweebeeke zegt dat Ramadan in Rotterdam doceerde, maar relevante informatie hierover verzwijgt.
In 2006 werd Ramadan als gasthoogleraar "Identiteit en Burgerschap" aan de Erasmus Universiteit Rotterdam benoemd. Dat gasthoogleraarschap werd door de gemeente Rotterdam bekostigd, die hem zelf als "bruggenbouwer" tussen moslims en niet-moslims in dienst nam. Ramadan was in 2006 al lang als wolf in schaapskleren ontmaskerd, maar desondanks werd Ramadan voor een jaarsalaris van in totaal 620.000 euro binnengehaald (tot vreugde van GroenLinks-wethouder Orhan Kaya, die sowieso graag belastinggeld over de balk smeet).
In 2009 kwam Tariq Ramadan echter alsnog in opspraak, toen de Gay Krant aantoonde dat Ramadan een dubbele tong heeft. De GroenLinks-wethouder Rik Grashoff (opvolger van de eerder genoemde Orhan Kaya) nam het destijds echter op voor Ramadan. Volgens hem waren de citaten van Ramadan in het artikel van de Gay Krant "onjuist, tendentieus, onvolledig en uit de context gerukt". Met de vertaling van de Gay Krant was in werkelijkheid echter niets mis, maar desondanks bleef een meerderheid in de Rotterdamse gemeenteraad hem steunen. Dat had Ramadan vooral te danken aan de wethouder Grashoff, zowel het College van burgemeester en wethouders als de gemeenteraad achter zich kreeg. Amanda Kluveld schreef destijds:
Zo kon het gebeuren dat Henk Krol de hoofdredacteur van de Gay Krant, in de Rotterdamse gemeenteraad door GroenLinks, het CDA en de PvdA nog altijd wordt neergezet als een leugenaar. Dit terwijl al lang en breed is aangetoond, dat de door de Gay Krant gemaakte vertaling van Ramadans uitspraken over vrouwen en homo’s, inhoudelijk niet verschilt van de vertaling die het Rotterdams college liet maken.
Zo kon het ook gebeuren dat het feit dat Krol een melding deed bij de politie vanwege de intimiderende en bedreigende bejegening door Ramadan en zijn medewerker, door het Rotterdamse College is genegeerd en de beveiliging van de Gay Krant op last van de politie, volledig buiten de discussie is gehouden.
Zo kon het bovendien gebeuren dat het College van Rotterdam vond dat er niets aan de hand was toen bleek dat Ramadan in het openbaar had gebeden voor de islamitische martelaren in Palestina, Tsjetsjenië, Afghanistan, Marokko, Algerije, Tunesië, Egypte, Soedan en Kasjmir, voor de overwinning van de Palestijnen op de vijand van het geloof en voor het zegevieren van de islam.
Van het gebed waarover Amanda Kluveld schreef is een video:
Uiteindelijk werd Tariq Ramadan echter toch ontslagen als gasthoogleraar en "bruggenbouwer". Ramadan kwam namelijk opnieuw in opspraak. Dit maal werd bekend dat hij een programma op de Iraanse staatszender Press TV presenteerde. Ramadan vocht het ontslag als "bruggenbouwer" jurische aan, maar de Rotterdamse rechtbank oordeelde dat het ontslag rechtmatig was.
Natuurlijk kan Mariëlle Tweebeeke de Nieuwsuur-kijkers niet alles over de Rotterdamse affaire vertellen, maar juist alles verzwijgen is journalistiek gezien een grote fout.
Er gaat echter meer mis tijdens het interview. Mariëlle Tweebeeke geeft de islamist met de dubbele tong namelijk alle ruimte om zijn propaganda te verkondigen, zonder kritische (vervolg-)vragen te stellen. Tariq Ramadan zegt bijvoorbeeld dat hij hoopt op "democratische processen" en "dat het overal gebeurt". Hij noemt vervolgens Afghanistan en Iran, maar ook Israël. Over het laatstgenoemde land zegt hij:
De regering daar moet naar de mensen luisteren die meer rechten willen voor de Palestijnen.
Het is opvallend dat Tariq Ramadan Israël in een adem noemt met Iran, een land waar op "overspel", homoseksualiteit en "afvalligheid" de doodstraf staat. Israël is daarentegen een democratische rechtsstaat, waar dat soort barbaarse straffen niet voorkomen. Het is bovendien een staat waar Palestijnen met een Israëlisch paspoort hun eigen volksvertegenwoordigers kunnen kiezen (onder meer in het Israëlische parlement, waarvan Arabische politici als Ahmad Tibi deel uit maken).
Of bedoelt Tariq Ramadan de Palestijnse gebieden? In de Gazastrook en op de Westelijke Jordaanoever hebben de Palestijnen sinds enkele jaren zelfbestuur. Dat is nou niet bepaald een succes te noemen. Ondanks gigantische geldstromen uit de Verenigde Staten en Europa, zijn dat onontwikkelde gebieden gebleven. Het meest dramatische voorbeeld daarvan is de Gazastrook, waar radicaal-islamitische terreurorganisatie Hamas aan de macht is gekomen.
Dit alles moet Mariëlle Tweebeeke als journalist weten. Desondanks stelt zij geen kritische vervolg-vraag. Zij had bijvoorbeeld kunnen vragen of Ramadan van daadwerkelijk van mening is dat Israël met Iran kan worden vergeleken.
Helemaal mis gaat het vanaf 01:23:24, als Mariëlle Tweebeeke het volgende vraagt:
(...) het Westen vreest de Moslimbroederschap. Begrijpt u dat?
De vraag is op zich relevant, al zou men kunnen aantekenen dat in het Westen de Moslimbroederschap juist vaak wordt vergoelijkt, onder meer door Bertus Hendriks, de "deskundige" die Nieuwsuur zelf vaak uitnodigt om in de studio het Midden-Oosten en Noord-Afrika te bespreken.
Kwalijker is echter dat Mariëlle Tweebeeke haar vraag aan Tariq Ramadan stelt, zonder te vermelden dat Ramadan zelf (familie-)banden met de Moslimbroederschap heeft. Zijn grootvader Hassan al-Banna was nota bene de oprichter van de Moslimbroederschap. Bovendien komen de standpunten die Ramadan in bijzijn van strikt islamitische gezelschappen verkondigd overeen met die van de Moslimbroederschap.
De vraag die Mariëlle Tweebeeke over de Westerse vrees voor de Moslimbroederschap stelt, beantwoordt hij overigens ontwijkend:
Het Westen moet af van die tweeledige kijk op moslimlanden, dat het dictaturen of radicaal islamitische landen zijn. (...) Maar zo is het niet. Kijk wat Hillary Clinton vandaag in Genève zei. Zij had het over de universele hang naar waardigheid en vrijheid.
Zijn antwoord gaat helemaal niet over de Moslimbroederschap. Dat is veelzeggend. Bovendien zijn moslimlanden tot op heden juist wel te verdelen in dictaturen of radicaal-islamitische landen. Zelfs in het zogenaamd "moderne" moslimland Turkije heeft de islamistische AKP van Recep Tayyip Erdogan de macht. Geen wonder dat Hitlers boek Mein Kampf enkele jaren geleden op de Turkse bestsellerlijst stond.
Het tweede deel van het interview met Tariq Ramadan begint vanaf 01:46:47. Hij zegt dan onder meer het volgende:
De populisten in uw land zijn heel gevaarlijk. Volgens Wilders kunnen moslims per definitie niet democratisch zijn, omdat hun religie dat niet toestaat. Maar kijk nu naar het Midden-Oosten. Ze zeggen daar precies hetzelfde als jullie. Dezelfde waarden en principes.
Tariq Ramadan liegt als hij zegt dat Geert Wilders meent dat moslims per defintie niet democratisch zijn. Dat heeft Wilders namelijk nooit beweerd. Wel is Wilders van opvatting dat de islam onverenigbaar is met democratie. De islam is volgens Wilders namelijk een politieke ideologie met religieuze kenmerken, die naar wereldheerschappij streeft en niet-moslims als minderwaardig beschouwt. Wilders heeft altijd benadrukt dat moslims wel democratisch kunnen zijn, als zij zich althans niet strikt aan de regels van de islam houden. Denk bijvoorbeeld aan de Duitse politicoloog Hamad Abdel-Samad, die zich weliswaar moslim noemt, maar desondanks een democraat in hart en nieren is. Natuurlijk wenst Wilders dat moslims zich helemaal van de islam bevrijden, maar dat is alweer een ander verhaal.
Ramadans bewering dat de moslims in het Midden-Oosten "dezelfde waarden en principes" hebben als de mensen in het Westen is overigens ook een leugen. Zoals ik reeds eerder schreef, blijkt uit een recent opinie-onderzoek dat veel Egyptenaren een grotere rol voor de islam in de politiek willen. Zo wil 82 procent van de Egyptenaren de doodstraf voor overspel en 84 procent steunt dezelfde straf voor het verlaten van de islam. Dit zijn nou niet bepaald waarden en principes die overeen komen met die in het Westen.
Mariëlle Tweebeeke slikt de leugens van Tariq Ramadan echter als zoete koek en richt zich vervolgens tot Bertus Hendriks, die in de studio als "deskundige" met haar aan tafel zit:
Ja, Bertus, dit was nog even Tariq Ramadan, die eigenlijk zegt van: Laat je niets wijs maken, ook moslims willen gewoon democratie.
Bertus Hendriks reageert daarop als volgt:
Ja, kijk, de mensen die denken dat er een soort genetische, geprogrammeerde toestand is waardoor een moslim geen democraat kan zijn, die kunnen niet uit de weg met de huidige ontwikkelingen. Want die kunnen dat niet verklaren. En dat komt omdat ze niet willen inzien dat de achterstand in de Arabische wereld en alle problemen die ze daar gedaan hebben (...) met de sociale, politieke en geopolitieke context te maken [hebben] en niet met de tekst van de koran of van de traditie die zij elke dag in de moskee horen, zoals Wilders en zijn aanhang ons willen doen geloven.
Deze opmerkingen van Bertus Hendriks zijn ronduit schandalig. Hij zet Geert Wilders en zijn aanhangers neer als een soort racisten, die zogenaamd denken dat moslims genetisch afwijken van niet-moslims. Hendriks haalt er net niet de rassentheorieën van de nazi's bij. Nieuwsuur-presentator Mariëlle Tweebeeke laat Hendriks echter alle ruimte om die verschrikkelijke aantijging ongestoord te maken. Is deze aantijging volgens Tweebeeke soms zo "normaal" dat zij Hendriks niet wil tegenspreken? Of is zij het zelfs met Hendriks eens? Het is, hoe dan ook, een grote schande.
Na de eerste zin van zijn antwoord, beweert Bertus Hendriks ook nog de problemen in "de Arabische wereld" niets met de islam te maken hebben. Als islam-apologeet vindt hij alleen de "sociale, politieke en geopolitieke context" relevant. Recent wees ik echter op een interessant artikel van Leo Müller, waaruit bleek dat de rigiditeit van de islam funest is voor het Midden-Oosten.
Uiteraard spelen ook sociale en (geo-)politieke factoren een rol, maar het is opvallend dat Hendriks religieuze én culturele factoren wil negeren. Wil hij, als prominent lid van het Nederlands Palestina Komitee (NPK), soms de aandacht vestigen op Israël (politieke factor) en de Verenigde Staten (geopolitieke factor). Zijn geliefde Arabieren geven in ieder geval steeds Israël en de VS de schuld van alles wat er in het Midden-Oosten mis gaat. Dat gebeurde overigens ook tijdens de protesten in Egypte en Libië. Aangezien Bertus Hendriks lid is van de postmodern-antisemitische NPK, zou het mij niets verbazen als hij er stiekem net zo over denkt.
Blijft de vraag waarom lieden als Tariq Ramadan en Bertus Hendriks in Nieuwuur alle ruimte krijgen hun propaganda te verkondigen. Is het een gevolg van het islam-apologisme die ook bij de Nieuwsuur-medewerkers zelf heerst? De beschamende naïviteit van VS-verslaggever Eelco Bosch van Rosenthal leidde er al eens toe dat de kijkers van Nieuwsuur op grote schaal desinformatie over de "Ground Zero"-moskee door de strot kregen geduwd.
Nu is dit ook het geval met betrekking tot de protesten in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. In Nieuwsuur worden bijna alleen halleluja-verhalen over die protesten verkondigd. Kritische kanttekeningen ontbreken. Wat draagt een interview met een islamistische wolf in schaapskleren (Tariq Ramadan) bij aan de berichtgeving over het Midden-Oosten, Noord-Afrika en vooral de Moslimbroederschap? Waarom geen interview met de historicus Niall Ferguson, die recent overigens voor Newsweek een interessant artikel over revoluties schreef. Uiteraard mogen lieden als Tariq Ramadan en Bertus Hendriks worden geïnterview, maar enige pluriformiteit in opinies is gewenst. Dat ontbreekt in Nieuwsuur echter volkomen (zoals zo vaak). De makers van Nieuwsuur kunnen dan wel beweren dat hun programma "onafhankelijk" en "onpartijdig" is, maar zij maken die pretenties niet waar.
_____