SP vergoelijkt 'reëel bestaand socialisme'

.
Hieronder vindt u een citaat uit een artikel van Willem Melching, dat gisteren op de website van het Brabants Dagblad werd gepubliceerd. Ik heb er enkele relevante links aan toegevoegd.

Omdat de actuele partijdocumenten weinig opleveren kunnen we misschien via de visie van de SP op het socialisme in het voormalige Oostblok en het China van Mao erachter komen wat ze met socialisme bedoelen. In de sleuteltekst Op weg naar Brutopia staat direct al een interessante zinsnede: 'Het communisme, dat zich sedert 1917 als reëel bestaand politiek-economisch stelsel ontwikkelde en omstreeks 1950 over één op de drie wereldburgers regeerde, ging wereldwijd ten onder aan gebrek aan democratie, aan starheid, dirigisme en corruptie.' Kijk dat levert wat op. Het socialisme heeft 'reëel' bestaan en wel wereldwijd.

Maar de analyse van de ondergang van meer dan 70 jaar wanbeheer en slachtpartijen in de Sovjet-Unie en elders is niet heel rationeel en in het geheel niet in overeenstemming met de feiten.

Het socialisme in de Sovjet-Unie en het Oostblok is niet ten onder gegaan aan een gebrek aan democratie en corruptie. Dat denken alleen gelovige socialisten die sinds de ondergang van de Sovjet-Unie in een soort traumatische ontkenningsfase zijn blijven steken. Het socialisme is ten onder gegaan aan het socialisme! Er bestaat een brede consensus onder historici, economen en sovjetologen dat het systeem als systeem faalde en eigenlijk al vanaf 1917 ten dode was opgeschreven. Socialisme was niet een goed idee dat fout is uitgevoerd, het was vanaf de eerste dag een slecht idee.

Maar er ontbreekt nog veel meer in deze SP-versie van de geschiedenis van het socialisme. Zo blijft onvermeld dat het socialisme een ongeëvenaard track record heeft van verwoesting van het milieu, hongersnoden, moord, doodslag, terreur en regelrechte genocide.

Volgens de conservatieve schattingen van het Zwartboek van het communisme heeft het socialisme meer dan 80 miljoen slachtoffers gemaakt en dan hebben we het nog niet eens over de psychologische terreur van KGB, Stasi, IJzeren Gordijn en Muur.

De SP-weergave van het 'reëel bestaande' socialisme is vergelijkbaar met een beschrijving van het nationaal-socialisme zonder de Holocaust te vermelden. De ontkenning van de Holocaust schijnt strafbaar te zijn. Het negeren van de Goelag en de maoïstische moordpartijen is wellicht niet strafbaar, maar wel stompzinnig en kwaadaardig. Het is opmerkelijk dat een socialistische partij - die naar eigen zeggen - belang hecht aan de geschiedenis zo makkelijk over de feiten heenstapt.

Zie ook:
Dossier SP
Dossier socialisme en communisme

_____

Paul Rosenmöller steunde Pol Pot onvoorwaardelijk

.
Het onderstaande artikel werd oorspronkelijk op 24 augustus 2007 gepubliceerd op de oude website van Lux et Libertas. Bij deze de herpublicatie.

Onder de titel Collecteren voor Pol Pot publiceerde HP/De Tijd vorige week een artikel van Roelof Bouwman. In Cambodja is recent namelijk het genocidetribunaal tegen de Rode Khmer begonnen. Het moorddadige communistische regime kon destijds ook in Nederland op steun rekenen. De Groep Marxisten-Leninisten (GML) zamelde zelfs geld in voor Pol Pot en consorten.

Enkele jaren geleden schreef Roelof Bouwman al een artikel over het GML-verleden van Paul Rosenmöller (Van bloedrood tot groenlinks, HP/De Tijd, 9 januari 2004). Rosenmöller was van 1976 tot 1982 lid van de GML. Deze partij wilde Nederland gewapenderhand modelleren naar het voorbeeld van stalinistisch Rusland, maoïstisch China en het Cambodja van Pol Pot. Dat waren totalitaire regimes die in totaal ongeveer honderd miljoen mensen de dood injoegen. Sympathie voor Stalin en Mao was ook wel bij andere Nederlandse partijen te vinden (zo dweepte de SP in de jaren zeventig met beide massamoordenaars), maar de GML was nog wat radicaler. Deze splinterpartij was — zoals reeds duidelijk is gemaakt — zeer enthousiast over Pol Pot en consorten. Ook het regime van de Albanese partijleider Enver Hoxha werd bewonderd. Dat regime was zo extreem gewelddadig dat zelfs de Sovjet-Unie de "bloedige wreedheden" van Hoxha veroordeelde.

Pol Pot en zijn kameraden deden overigens niet onder voor het regime van Enver Hoxha. In de periode 1975-1979 werden naar schatting 1,7 miljoen mensen vermoord, niet zelden met gebruikmaking van martelmethoden die zelfs door de Gestapo en de SS onbeproefd waren gebleven. Sommige mensen zullen die 1,7 miljoen doden in vergelijking met de tientallen miljoenen doden door Stalin, Mao en Hitler wellicht weinig vinden, maar in verhouding tot de totale bevolking was het regime van Pol Pot verreweg het dodelijkst. De genocide-deskundige Rudolph Rummel berekende (bron: Death by Government) dat de Rode Khmer jaarlijks ruim 8 procent van de Cambodjaanse bevolking afslachtte. Daarmee is het regime van Pol Pot recordhouder wat betreft genocide (Rummel gebruikt overigens zijn iets ruimere "democide"-definitie).

Dat juist Pol Pot op de sympathie van Paul Rosenmöller en consorten kon rekenen is veelzeggend. Roelof Bouwman schrijft in het eerder genoemde artikel Collecteren voor Pol Pot het volgende daarover:

Het socialisme, zo meende men bij de GML, kon alleen 'ingesteld' worden door middel van een 'gewapende revolutie' cq. 'revolutionair massageweld'. "Wat wij willen, is de hele burgerlijke wereld naar de verdoemenis jagen," liet de GML-leiding in 1978 weten in een 1-mei-boodschap, die op een bijeenkomst in de Amsterdamse Brakke Grond werd voorgelezen door een met een bivakmuts vermomde jongeman. "Het is deze wereld die wij willen en die wij zullen vernietigen in de gewelddadige revolutie."

De Khmer-communisten waren op dat moment druk doende dit idee in Cambodja in de praktijk te brengen, en dus kon het regime rekenen op de onvoorwaardelijke steun van de GML. Sterker nog: Rosenmöller en zijn kornuiten moeten een halve dágtaak hebben gehad aan het promoten van Pol Pot. HIj werd opgehemeld in het GML-maandblad Rode Morgen, in pamfletten, vlugschriften en op manifestaties, en er werd zelfs voor zijn regime gecollecteerd. Dat er in Cambodja door de Khmers op ongekende schaal werd gemoord en gemarteld, werd door de GML domweg niet geloofd. Volgens Rode Morgen betrof het 'gruwelsprookjes', 'laster' en 'aantoonbare leugens'.

Deze onvoorwaardelijke steun voor Pol Pot werd door de Rode Khmer gewaardeerd. In 1979 ontvingen de 'dear friends' van de GML een hartelijke brief van het ministerie van Buitenlandse Zaken van 'Democratisch Kampuchea'. Rosenmöller en zijn kameraden werden in de brief bedankt voor hun 'militant solidarity and support'.

Paul Rosenmöller wordt zelden door journalisten met zijn misdadig verleden geconfronteerd. Op 19 juli 2004 deed Andries Knevel dat echter wel in het Radio 1-programma De ochtenden. Toen Knevel vroeg of Rosenmöller geen spijt had van zijn GML-verleden, antwoordde de voormalige GroenLinks-leider als volgt: "Spijt is niet het begrip dat bij mij bovenkomt."


_____

Derk Sauer beschuldigd van plagiaat

.
In Elsevier stond vorige week een artikel over Derk Sauer, prominent SP-lid en mede-eigenaar van NRC Handelsblad en nrc.next. Als bewonderaar van de Chinese massamoordenaar Mao Zedong werd hij in 1968 lid van het Marxistisch-Leninistisch Centrum Nederland (MLCN) en begin jaren zeventig was hij actief binnen de KEN-ml, de latere SP (een afsplitsing van het MLCN). Enkele jaren later sympathiseerde hij als VPRO-journalist openlijk met de IRA, verantwoordelijk voor bloedige aanslagen waarbij bijna tweeduizend mensen om kwamen.

Deze "jeugdzondes" worden Sauer bij de twee zeer linkse NRC-kranten overigens niet kwalijk genomen. Sinds zijn overname van NRC Media waren er weliswaar wat problemen, maar dat waren machtsspelletjes die niets te maken hadden met zijn gedweep met Mao en zijn sympathie voor de IRA.

Derk Sauer is tegenwoordig overigens multimiljonair (net als zijn kameraad Harry de Winter). Hij werd in de jaren negentig namelijk schatrijk in Rusland, als uitgever van onder meer The Moscow Times. Over die tijd staat een opvallende passage in het eerder genoemde artikel in Elsevier (10 juli 2010):

'Zevenhonderd dollar per maand kreeg ik,' zegt een ex-redactrice van The Moscow Times. 'En een column die ik voor de krant schreef over mijn ervaringen in Moskou, bleek enkele dagen later onder Derks naam in Het Parool te staan. Zo was hij ook wel weer.'

Indien dit waar is, heeft Derk Sauer zich schuldig gemaakt aan plagiaat. Een journalistieke doodzonde. Echter niet bij NRC. Daar werd plagiaat door Robert van der Roer immers door de vingers gezien. Ook worden in NRC Handelsblad en nrc.next regelmatig artikelen van Mohammed Benzakour gepubliceerd, een troetelmarokkaan die in 2003 vanwege plagiaat werd ontslagen door de Volkskrant.

_____

Dood door de overheid

.
Het onderstaande artikel heb ik in 2004 elders op het web gepubliceerd (op MediaControle, een website die niet meer bestaat). Bij deze de herpublicatie.

De Amerikaanse professor R.J. Rummel heeft in zijn boek 'Death By Government' (1994) een hitlijst samengesteld van misdadige regimes op basis van aantallen slachtoffers. Het gaat daarbij om mensen die zijn vermoord of vroegtijdig aan hun einde zijn gekomen als gevolg van doelbewuste repressie en terreur van een staatsapparaat (in strijd gesneuvelde soldaten zijn niet meegeteld). De verzamelnaam voor dat soort dodelijke overheids-activiteiten is 'democide', een wat ruimere term dan het meer bekende woord 'genocide'. Hoewel Rummel jarenlang aan zijn statistieken heeft geschaafd gaat het uiteraard om schattingen. Karel Beckman las het boek en publiceerde de resultaten op de website van Meer vrijheid. Na het lezen van het artikel van Beckman vond de redactie van MediaControle op internet de website van R.J. Rummel. Op zijn website is het boek 'Death By Government' online te lezen. Wij willen u de lijst van de - nominaal gezien - misdadigste regimes niet onthouden. Vandaar deze 'top tien':

Plaats 10: Pakistan: een militaristisch regime vermoordde in 1971 1,5 miljoen Bengalezen

Plaats 9: Polen: in de periode van 1945-1948 werden 1.585.000 leden van de Duitse minderheid vermoord

Plaats 8: Vietnam: de communisten vermoordden in de periode 1945-1987 1.678.000 mensen (exclusief het aantal gesneuvelden in de Vietnam-oorlog)

Plaats 7: Turkije: ruimde in de periode 1909-1918 pakweg 1.883.000 Armeniërs uit de weg

Plaats 6: Cambodja: de communistische Khmer Rouge doodde ruim twee miljoen mensen

Plaats 5: Japan: vermoordde in de periode 1936-1945 bijna zes miljoen mensen

Plaats 4: Nationalistisch China: onder leiding van Tjiang Kai-Sjek werden tien miljoen mensen vermoord

Plaats 3: Nationaal-socialistisch Duitsland: vermoordde 20,9 miljoen mensen

Plaats 2: Communistisch China: onder leiding van onder andere Mao Tse-Tung werden 35 miljoen mensen vermoord (exclusief de 27 miljoen mensen die stierven ten gevolge van het rampzalige landbouw-beleid begin jaren 60)

Plaats 1: Sovjet-Unie: verantwoordelijk voor ruim 62 miljoen doden

Zoals eerder vermeld is het boek van Rummel uit 1994. De 'top tien' zou er waarschijnlijk iets anders uitzien als de cijfers van de resterende negentiger jaren waren meegeteld. Het communistische Noord-Korea zou in dat geval namelijk een goede kans maken op een plaats in de top tien. Interessant is overigens ook de lijst van meest dodelijke politieke leiders. Hieronder volgt de lijst op basis van het aantal mensen die zijn gedood:

Plaats 9: Josip Tito (communist), Joegoslavië: 1.172.000

Plaats 8: Yahya Khan (militarist), Pakistan: 1.500.000

Plaats 7: Pol Pot (communist), Cambodja: 2.397.000

Plaats 6: Tojo Hideki (fascist), Japan: 3.990.000

Plaats 5: Vladimir Lenin (communist), Sovjet Unie: 4.017.000

Plaats 4: Tjiang Kai-Sjek (nationalist), China: 10.214.000

Plaats 3: Adolf Hitler (nationaal-socialist), Duitsland: 20.946.000

Plaats 2: Mao Tse-Tung (communist), China: 37.828.000 (inclusief de doden tijdens zijn guerilla-periode)

Plaats 1: Joseph Stalin (communist), Sovjet Unie: 42.672.000

Men kan ook uitrekenen wie - in verhouding tot de grootte van de onderdrukte bevolking in kwestie - de dodelijkste dictator is geweest. In dat geval belandt Pol Pot op de eerste plaats. Hij liet per jaar ruim 8 procent van zijn bevolking vermoorden. Gelukkig duurde zijn bloedig regime niet langer dan 3,8 jaar.

Zie ook:

Over de tien grootste genocides van de 20e eeuw (artikel van Karel Beckman)

Power Kills (de officiële website van R.J. Rummel, de schrijver van 'Death By Government')

Death By Government (de online-versie van dit boek op de officiële website van R.J. Rummel)

_____

Daan Monjé & Jan Marijnissen

. 

Geschiedvervalsing was altijd al een geliefde bezigheid van socialisten en communisten. Zo liet Jozef Stalin tal van foto's bewerken zodat daarop ineens bepaalde personen verdwenen. Het hoeft dan ook niemand te verbazen dat de voormalige Stalin-vereerders van de Socialistische Partij niet vies zijn van geschiedvervalsing. Dat blijkt bijvoorbeeld uit een recent artikel in HP/De Tijd over de "Socialistiese Partij" (fonetische spelling, vroeger populair bij de SP). De partij wil namelijk niets meer weten van haar voormalig boegbeeld Daan Monjé. Een passage uit het betreffende artikel van Roelof Bouwman (30 april 2010): 

(...) toen Andere Tijden in 2001, vijftien jaar na zijn overlijden, een uitzending over Monjé maakte, weigerde Jan Marijnissen zijn medewerking. Monjé, zo liet hij de redactie van het programma per e-mail weten, was 'helemaal niet zo belangrijk geweest' voor de SP. Ook in het ruim 1700 woorden tellende artikel dat op de SP-internetsite aan de geschiedenis van de partij wordt gewijd, komt Monjé geen enkele keer voor. Vreemd. Want de Rotterdamse ex-CPN'er Monjé stond in 1964 aan de wieg van de eerste voorloper van de SP, het Marxistisch-Leninistisch Centrum, en tot zijn dood in 1968 leidde hij 'zijn' Socialistiese Partij met straffe hand, als betrof het een eenmanszaak. Niet voor niets werd de SP wel getypeerd als de club van 'Daan en zijn onderdanen'. Maar belangrijker nog: aan Monjé en alléén aan Monjé is het te danken dat de SP zich begin jaren zeventig op een cruciaal punt ging onderscheiden van alle andere splintergroepen ter linkerzijde van de CPN. De SP werd dankzij Monjé namelijk een partij met geld - véél geld. 

Dat geld kwam voor een deel van de communistische Volksrepubliek China. In 2001 besteedde het eerder genoemde televisie-programma Andere Tijden er al eens aandacht aan. Roelof Bouwman is in zijn artikel echter nog wat specifieker over de financiële steun uit China. Daan Monjé had volgens Bouwman goede contacten met de Chinese communisten. Op uitnodiging van de Chinese ambassade in Den Haag bezocht Monjé in 1965 en 1967 de Volksrepubliek China. Tijdens het tweede bezoek werd Daan Monjé zelfs benoemd tot erelid van de Rode Garde, die tijdens de Culturele Revolutie (1966-1976) honderdduizenden Chinezen de dood injoeg. 

In 1971 bracht Daan Monjé een derde bezoek aan China, samen met zijn kameraden Nico Schrevel en Toos Jamin. De drie werden 'vorstelijk onthaald', zo vertelde Jamin jaren later aan Vrij Nederland. De splinterpartij van de drie Nederlanders was een jaar eerder overigens van Marxistisch-Leninistisch Centrum Nederland (MLCN) omgedoopt in KEN-ml: Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland (marxisties-leninisties). De Chinezen besloten de KEN-ml, waaruit later de SP zou voortkomen, met een gigantisch geldbedrag te steunen. Roelof Bouwman schrijft daarover het volgende: 

Het betrof een gift van om en nabij de 400.000 gulden, zo onthulden Monjés oud-partijgenoten Gerrit Kolthof en Wouter ter Braake in 1999 in NRC Handelsblad. In 2005 werd hun relaas in een doctoraalscriptie geschiedenis van VU-student Wouter Beekers onderschreven door voormalig BVD-functionaris Frits Hoekstra. Het geld - dat werd uitbetaald in dollars - moest enkele weken na het bezoek aan Peking worden opgehaald in de haven van Kopenhagen. Waarna de biljetten, zo vertelde ter Braake in 1999, door Monjé werden bewaard op het partijbureau, 'in het vriesvak van de koelkast'. "Daar heeft de SP nog jaren van geprofiteerd."

Volgens Jan Marijnissen was Daan Monjé echter, zoals hierboven beschreven, "helemaal niet zo belangrijk geweest". Dat is toch wel een heel opmerkelijke bewering. Is het ego van Marijnissen soms zo groot dat hij geen andere grote namen in de officiële SP-geschiedschrijving duldt? Of wil Marijnissen niet herinnerd worden aan de financiële steun door een van de meest moorddadige regimes uit de twintigste eeuw? Opvallend dat nooit een parlementair journalist hem daarover serieus aan de tand heeft gevoeld. 

_____

Mao nog steeds populair bij SP

.
Op 14 april 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie.

In de vorige editie van Elsevier (7 april 2007) stond onder de titel Kamerfilosofen een column van Gerry van der List. Daarin besteedt hij aandacht aan www.150volksvertegenwoordigers.nl, een website die onder meer informatie biedt over de lievelingsdenkers van Tweede Kamerleden. Uit die informatie blijkt dat Karl Marx populair is onder de volksvertegenwoordigers van de Socialistische Partij (SP). Dat de totalitaire denkbeelden van Marx geliefd zijn onder SP'ers is erg genoeg, maar ook de Chinese massamoordenaar Mao Tse-tung is onder de socialisten nog steeds populair. In zijn column schrijft Van der List:

Maar waar is de echte Grote Roerganger gebleven? Mao Tse-tung dook aanvankelijk op als favoriete denker, maar ontbreekt nu helemaal. SP'er Paulus Jansen bijvoorbeeld toonde zich eerst een fan van het maoïstische gedachtegoed. Het Kamerlid geeft toe dat hij de tekst op de site heeft aangepast. 'Ik ben zelf meer praktisch dan filosofisch ingesteld. De bewondering van socialisten voor China in de jaren zeventig kun je nu als politieke naïviteit zien.'

Het is vaker voorgekomen dat Mao's naam werd geschrapt, vertelt Thierry Baudet. Maar de initiator van www.150volksvertegenwoordigers.nl noemt kiesheidshalve liever niet de namen van de Kamerleden die tot bezinning zijn gekomen.

Daar zullen SP'ers van het eerste uur blij mee zijn, want zij worden door de buitenwacht liever niet geconfronteerd met het maoïstische gedachtegoed dat zij naar eigen zeggen achter zich hebben gelaten. Dat gedachtegoed ligt immers niet zo goed bij het electoraat. Dat is waarschijnlijk ook een van de redenen waarom SP-leider Jan Marijnissen nooit serieus verantwoording heeft afgelegd voor het feit dat hij een fanatiek volgeling van Mao was. Koos van Zomerden, een van de oprichters van de SP (en lange tijd gebrouileerd met de partij), verwoordde het in HP/De Tijd (17 maart 2006) als volgt: "In het verleden stoorde het me dat Jan nooit verantwoording heeft willen afleggen voor zijn maoïsme. Maar ik snap wel dat het partijbelang niet is gediend met het oprakelen van dat verleden." Het partijbelang is daarmee inderdaad niet gediend, want dan zouden veel mensen met sympathie voor de SP zich achter de oren krabben.

_____

SP verheerlijkte Stalin en Mao

.
Op 2 april 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Destijds luidde de titel Het partijblad van de SP blijft 'De Tribune' heten. Bij deze de herpublicatie, onder de nieuwe titel SP verheerlijkte Stalin en Mao.

SP'ers van het eerste uur kunnen opgelucht adem halen. Hun partijblad behoudt de naam De Tribune. Vorig jaar werd er nog over nagedacht om de naam te veranderen, omdat die te veel associaties oproept met de Communistische Partij van Nederland (CPN). De Tribune was voor de Tweede Wereldoorlog namelijk ook de naam van het partijblad van de CPN. Bovendien roept de naam associaties op met ongure communistische regimes. De Socialistische Partij, die sowieso al een fout communistisch verleden heeft, liet vorig jaar in haar partijblad blijken dit soort associaties niet al te prettig te vinden.

In de meest recente HP/De Tijd kan men echter lezen dat Elma Verhey, hoofdredacteur van het SP-partijblad, vindt dat het blad De Tribune mag blijven heten. HP/De Tijd baseert zich daarbij op een artikel in De Tribune van maart dit jaar. Volgens Verhey zou het socialistische maandblad nagenoeg vrij van communistische smetten zijn geweest: "(...) er is in déze serie Tribunes geen goed woord over bijvoorbeeld Stalin gevallen."

De bewering van Elma Verhey is echter niet waar. Tot 1977 werden de lezers van De Tribune maandelijks getrakteerd op redactionele aansporingen om Stalin-klassiekers als Over het dialectisch en historisch materialisme en Over de partij bij de SP te bestellen. Tot en met 1974 was het hoofd van Stalin (samen met de hoofden van Marx, Engels, Lenin en Mao) verwerkt in het logo van het blad. Dat meldde HP/De Tijd vorig jaar al, toen men onder de titel Control & delete aandacht besteedde aan de geschiedenis van De Tribune. Men moet daarbij beseffen dat de misdaden van Stalin in de jaren zeventig al decennia lang bekend waren.

In hetzelfde artikel in HP/De Tijd (21 juli 2006) werd ook gemeld dat in 1976, toen Mao overleed, de partijleiding van de SP een rouwtelegram naar de Chinese ambassade stuurde. Dat telegram werd in De Tribune gepubliceerd. Mao, net als Stalin een communistische massamoordenaar, werd door de SP destijds bewonderd. Toen de Socialistische Partij in 1972 werd opgericht (toen werd de naam overigens nog fonetisch geschreven als Socialistiese Partij) was haar ideologie immers vooral door het maoïsme beïnvloed. Daaraan zou jaren niets veranderen.

Een andere misdadig standpunt van de SP in de jaren zeventig heeft betrekking tot haar houding jegens Sovjet-dissidenten. Nog in 1977 werden Andrej Sacharov en Aleksandr Solzjenitsyn door De Tribune omschreven als "fascistoïde personen".

_____

Een rijstschotel waarbij SP'ers hun vingers aflikken

.

Op 2 april 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie.

.

In het Midden-Oosten is het gebruikelijk om het vlees op de rijst te leggen als men een maaltijd serveert. In de Irakese hoofdstad Baghdad werd een ontvoerde baby, op dezelfde manier gelegen op rijst, terug gebracht naar zijn moeder. De baby van een christelijke moeder was eerst door de jihadistische ontvoerders onthoofd en geroosterd. De moeder had niet genoeg geld gehad om het door de ontvoerders geëiste geldbedrag te betalen.

Terwijl de Socialistische Partij geen kans onbenut laat om de slachtoffers van de inter-islamitische strijd tussen soennieten en shi'ieten in Irak op het conto van de Verenigde Staten te schrijven, zwijgt dezelfde politieke partij over jihadisten die christenen vervolgen. Het gaat dan voornamelijk om Assyrische christenen die in het Aramees bidden. Zij zijn het slachtoffer van de meest gruwelijke misdaden, waarvan de door jihadisten vermoorde baby een voorbeeld is. De SP zal men hierover echter nooit horen, aangezien dat dergelijke feiten niet passen bij de ideologie van die partij. Volgens de SP wordt immers alle ellende in Irak veroorzaakt door de Verenigde Staten en zijn Irakese moslims daarvan het slachtoffer. De islamitische terroristen die werkelijk verantwoordelijk zijn voor het bloedvergieten in Irak vergelijkt SP-leider Jan Marijnissen daarentegen met verzetsstrijders tijdens de Tweede Wereldoorlog. De verbale diarree van Marijnissen kent geen grezen. Een eigenschap die hij gemeen heeft met zijn voormalige grote voorbeeld Mao. Bij het overlijden van laatstgenoemde in 1976 prees de SP zich "gelukkig deelgenoot te zijn van zijn erfenis", bestaande uit miljoenen vermoorde Chinezen. Tegenwoordig bewondert de SP andere massamoordenaars, meestal islamitische terroristen die vooral in Irak actief zijn. Dat blijkt steeds weer opnieuw uit de woorden van SP'ers als Jan Marijnissen, Harry van Bommel en Anja Meulenbelt. Deze socialisten benoemen immers nooit de echte veroorzakers van het bloedvergieten in Irak en vergoelijken daardoor dus de rol die deze terroristen spelen.

_____

Gregorius Nekschot over de SP

.
Een treffend commentaar van Gregorius Nekschot over de SP:

‘Agnes Kant (SP): Wilders is een bedreiging voor de samenleving.’ Alstublieft. Nog niet zo heel lang geleden sympathiseerden types als Agnes Kant, Harry van Bommel & Jan Marijnissen nog met Mao Zhe Dong - u weet wel, de grootste massamoordenaar van de twintigste eeuw (20e) eeuw.

De totalitaire neigingen van de SP zijn nog altijd springlevend. Zo heeft de SP nooit - maar dan ook nooit! - excuses aangeboden aan nabestaanden van de tientallen miljoenen dodelijke slachtoffers die Mao heeft gemaakt.

Mochten Nederlandse kiezers, in een vlaag van verstandsverbijstering, de SP ooit aan een meerderheid helpen in de Tweede Kamer, dan moet u niet raar opkijken als u naar een kamp wordt gestuurd voor een stevige heropvoeding op socialistische basis. Bepaald geen pretje: elke ochtend om 6.00 uur appèl en Vernichtung durch Arbeit onder muzikale begeleiding van Bob Fosko.

Zie ook: Pauw en Witteman adoreren domme aardappelkop

_____