Ook Jan Marijnissen demoniseerde Pim Fortuyn

.
Alexander van Hattem in een column over Jan Marijnissen:

(...) Marijnissen heeft altijd beweerd dat hij Fortuyn nooit heeft gedemoniseerd en hem enkel met inhoud heeft bestreden. Zijn publieke optredens waren inderdaad niet zo hatelijk als die van bijvoorbeeld Melkert of Rosenmöller, maar het venijn van zijn bewering zit in het “bestrijden” van Fortuyn. Bij een debat of campagne is het de bedoeling om met jouw standpunten de kiezers te overtuigen, maar niet om een politieke tegenstander te ‘bestrijden’ als een soort gevaar voor de samenleving. Dit heeft Marijnissen destijds toch gedaan, in een toespraak op 16 maart 2002 verkondigde hij: “Dames en heren, ik waarschuw u: als hij de kans krijgt, schaft Pim Fortuyn de samenleving af!” Vervolgens verspreidde de SP een folder waarin onder de titel “Paars en Pimpelpaars” leugenachtige en misleidende beweringen over Fortuyn werden gedaan, zoals: “Geen CAO's meer en ook geen minimumloon. Geen WAO voor mensen met kanker of chronische ziekten. De bijstand omlaag. De huursubsidie weg. Nog grotere inkomensverschillen en ons land op slot zodat we met niemand hoeven te delen. En behalve z'n schoothondjes hoeft er geen dier op Pim te rekenen. Fortuyn is vóór de bontfokkerij, de hobbyjacht en de bioindustrie!”

Zie ook:

Jan Marijnissen, goedprater van jodenhaters

Pauw en Witteman adoreren domme aardappelkop

Daan Monjé & Jan Marijnissen

Mao nog steeds populair bij SP

_____

Daan Monjé & Jan Marijnissen

. 

Geschiedvervalsing was altijd al een geliefde bezigheid van socialisten en communisten. Zo liet Jozef Stalin tal van foto's bewerken zodat daarop ineens bepaalde personen verdwenen. Het hoeft dan ook niemand te verbazen dat de voormalige Stalin-vereerders van de Socialistische Partij niet vies zijn van geschiedvervalsing. Dat blijkt bijvoorbeeld uit een recent artikel in HP/De Tijd over de "Socialistiese Partij" (fonetische spelling, vroeger populair bij de SP). De partij wil namelijk niets meer weten van haar voormalig boegbeeld Daan Monjé. Een passage uit het betreffende artikel van Roelof Bouwman (30 april 2010): 

(...) toen Andere Tijden in 2001, vijftien jaar na zijn overlijden, een uitzending over Monjé maakte, weigerde Jan Marijnissen zijn medewerking. Monjé, zo liet hij de redactie van het programma per e-mail weten, was 'helemaal niet zo belangrijk geweest' voor de SP. Ook in het ruim 1700 woorden tellende artikel dat op de SP-internetsite aan de geschiedenis van de partij wordt gewijd, komt Monjé geen enkele keer voor. Vreemd. Want de Rotterdamse ex-CPN'er Monjé stond in 1964 aan de wieg van de eerste voorloper van de SP, het Marxistisch-Leninistisch Centrum, en tot zijn dood in 1968 leidde hij 'zijn' Socialistiese Partij met straffe hand, als betrof het een eenmanszaak. Niet voor niets werd de SP wel getypeerd als de club van 'Daan en zijn onderdanen'. Maar belangrijker nog: aan Monjé en alléén aan Monjé is het te danken dat de SP zich begin jaren zeventig op een cruciaal punt ging onderscheiden van alle andere splintergroepen ter linkerzijde van de CPN. De SP werd dankzij Monjé namelijk een partij met geld - véél geld. 

Dat geld kwam voor een deel van de communistische Volksrepubliek China. In 2001 besteedde het eerder genoemde televisie-programma Andere Tijden er al eens aandacht aan. Roelof Bouwman is in zijn artikel echter nog wat specifieker over de financiële steun uit China. Daan Monjé had volgens Bouwman goede contacten met de Chinese communisten. Op uitnodiging van de Chinese ambassade in Den Haag bezocht Monjé in 1965 en 1967 de Volksrepubliek China. Tijdens het tweede bezoek werd Daan Monjé zelfs benoemd tot erelid van de Rode Garde, die tijdens de Culturele Revolutie (1966-1976) honderdduizenden Chinezen de dood injoeg. 

In 1971 bracht Daan Monjé een derde bezoek aan China, samen met zijn kameraden Nico Schrevel en Toos Jamin. De drie werden 'vorstelijk onthaald', zo vertelde Jamin jaren later aan Vrij Nederland. De splinterpartij van de drie Nederlanders was een jaar eerder overigens van Marxistisch-Leninistisch Centrum Nederland (MLCN) omgedoopt in KEN-ml: Kommunistiese Eenheidsbeweging Nederland (marxisties-leninisties). De Chinezen besloten de KEN-ml, waaruit later de SP zou voortkomen, met een gigantisch geldbedrag te steunen. Roelof Bouwman schrijft daarover het volgende: 

Het betrof een gift van om en nabij de 400.000 gulden, zo onthulden Monjés oud-partijgenoten Gerrit Kolthof en Wouter ter Braake in 1999 in NRC Handelsblad. In 2005 werd hun relaas in een doctoraalscriptie geschiedenis van VU-student Wouter Beekers onderschreven door voormalig BVD-functionaris Frits Hoekstra. Het geld - dat werd uitbetaald in dollars - moest enkele weken na het bezoek aan Peking worden opgehaald in de haven van Kopenhagen. Waarna de biljetten, zo vertelde ter Braake in 1999, door Monjé werden bewaard op het partijbureau, 'in het vriesvak van de koelkast'. "Daar heeft de SP nog jaren van geprofiteerd."

Volgens Jan Marijnissen was Daan Monjé echter, zoals hierboven beschreven, "helemaal niet zo belangrijk geweest". Dat is toch wel een heel opmerkelijke bewering. Is het ego van Marijnissen soms zo groot dat hij geen andere grote namen in de officiële SP-geschiedschrijving duldt? Of wil Marijnissen niet herinnerd worden aan de financiële steun door een van de meest moorddadige regimes uit de twintigste eeuw? Opvallend dat nooit een parlementair journalist hem daarover serieus aan de tand heeft gevoeld. 

_____

Mao nog steeds populair bij SP

.
Op 14 april 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie.

In de vorige editie van Elsevier (7 april 2007) stond onder de titel Kamerfilosofen een column van Gerry van der List. Daarin besteedt hij aandacht aan www.150volksvertegenwoordigers.nl, een website die onder meer informatie biedt over de lievelingsdenkers van Tweede Kamerleden. Uit die informatie blijkt dat Karl Marx populair is onder de volksvertegenwoordigers van de Socialistische Partij (SP). Dat de totalitaire denkbeelden van Marx geliefd zijn onder SP'ers is erg genoeg, maar ook de Chinese massamoordenaar Mao Tse-tung is onder de socialisten nog steeds populair. In zijn column schrijft Van der List:

Maar waar is de echte Grote Roerganger gebleven? Mao Tse-tung dook aanvankelijk op als favoriete denker, maar ontbreekt nu helemaal. SP'er Paulus Jansen bijvoorbeeld toonde zich eerst een fan van het maoïstische gedachtegoed. Het Kamerlid geeft toe dat hij de tekst op de site heeft aangepast. 'Ik ben zelf meer praktisch dan filosofisch ingesteld. De bewondering van socialisten voor China in de jaren zeventig kun je nu als politieke naïviteit zien.'

Het is vaker voorgekomen dat Mao's naam werd geschrapt, vertelt Thierry Baudet. Maar de initiator van www.150volksvertegenwoordigers.nl noemt kiesheidshalve liever niet de namen van de Kamerleden die tot bezinning zijn gekomen.

Daar zullen SP'ers van het eerste uur blij mee zijn, want zij worden door de buitenwacht liever niet geconfronteerd met het maoïstische gedachtegoed dat zij naar eigen zeggen achter zich hebben gelaten. Dat gedachtegoed ligt immers niet zo goed bij het electoraat. Dat is waarschijnlijk ook een van de redenen waarom SP-leider Jan Marijnissen nooit serieus verantwoording heeft afgelegd voor het feit dat hij een fanatiek volgeling van Mao was. Koos van Zomerden, een van de oprichters van de SP (en lange tijd gebrouileerd met de partij), verwoordde het in HP/De Tijd (17 maart 2006) als volgt: "In het verleden stoorde het me dat Jan nooit verantwoording heeft willen afleggen voor zijn maoïsme. Maar ik snap wel dat het partijbelang niet is gediend met het oprakelen van dat verleden." Het partijbelang is daarmee inderdaad niet gediend, want dan zouden veel mensen met sympathie voor de SP zich achter de oren krabben.

_____

Een rijstschotel waarbij SP'ers hun vingers aflikken

.

Op 2 april 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie.

.

In het Midden-Oosten is het gebruikelijk om het vlees op de rijst te leggen als men een maaltijd serveert. In de Irakese hoofdstad Baghdad werd een ontvoerde baby, op dezelfde manier gelegen op rijst, terug gebracht naar zijn moeder. De baby van een christelijke moeder was eerst door de jihadistische ontvoerders onthoofd en geroosterd. De moeder had niet genoeg geld gehad om het door de ontvoerders geëiste geldbedrag te betalen.

Terwijl de Socialistische Partij geen kans onbenut laat om de slachtoffers van de inter-islamitische strijd tussen soennieten en shi'ieten in Irak op het conto van de Verenigde Staten te schrijven, zwijgt dezelfde politieke partij over jihadisten die christenen vervolgen. Het gaat dan voornamelijk om Assyrische christenen die in het Aramees bidden. Zij zijn het slachtoffer van de meest gruwelijke misdaden, waarvan de door jihadisten vermoorde baby een voorbeeld is. De SP zal men hierover echter nooit horen, aangezien dat dergelijke feiten niet passen bij de ideologie van die partij. Volgens de SP wordt immers alle ellende in Irak veroorzaakt door de Verenigde Staten en zijn Irakese moslims daarvan het slachtoffer. De islamitische terroristen die werkelijk verantwoordelijk zijn voor het bloedvergieten in Irak vergelijkt SP-leider Jan Marijnissen daarentegen met verzetsstrijders tijdens de Tweede Wereldoorlog. De verbale diarree van Marijnissen kent geen grezen. Een eigenschap die hij gemeen heeft met zijn voormalige grote voorbeeld Mao. Bij het overlijden van laatstgenoemde in 1976 prees de SP zich "gelukkig deelgenoot te zijn van zijn erfenis", bestaande uit miljoenen vermoorde Chinezen. Tegenwoordig bewondert de SP andere massamoordenaars, meestal islamitische terroristen die vooral in Irak actief zijn. Dat blijkt steeds weer opnieuw uit de woorden van SP'ers als Jan Marijnissen, Harry van Bommel en Anja Meulenbelt. Deze socialisten benoemen immers nooit de echte veroorzakers van het bloedvergieten in Irak en vergoelijken daardoor dus de rol die deze terroristen spelen.

_____

Gregorius Nekschot over de SP

.
Een treffend commentaar van Gregorius Nekschot over de SP:

‘Agnes Kant (SP): Wilders is een bedreiging voor de samenleving.’ Alstublieft. Nog niet zo heel lang geleden sympathiseerden types als Agnes Kant, Harry van Bommel & Jan Marijnissen nog met Mao Zhe Dong - u weet wel, de grootste massamoordenaar van de twintigste eeuw (20e) eeuw.

De totalitaire neigingen van de SP zijn nog altijd springlevend. Zo heeft de SP nooit - maar dan ook nooit! - excuses aangeboden aan nabestaanden van de tientallen miljoenen dodelijke slachtoffers die Mao heeft gemaakt.

Mochten Nederlandse kiezers, in een vlaag van verstandsverbijstering, de SP ooit aan een meerderheid helpen in de Tweede Kamer, dan moet u niet raar opkijken als u naar een kamp wordt gestuurd voor een stevige heropvoeding op socialistische basis. Bepaald geen pretje: elke ochtend om 6.00 uur appèl en Vernichtung durch Arbeit onder muzikale begeleiding van Bob Fosko.

Zie ook: Pauw en Witteman adoreren domme aardappelkop

_____

Pauw en Witteman adoreren domme aardappelkop

.
Een treffend citaat van Martien Pennings, die elders op het web het optreden van Jan Marijnissen bij Pauw & Witteman (gisteren) beschrijft:

Een zee van ruimte kreeg Jan, die steeds meer de ouwe aardappelkop van Churchill imiteert, maar geen gram van diens intelligentie bezit.

Toch hingen Jeroen Pauw en Paul Witteman aan de lippen van Marijnissen, die recent overigens liet weten dat Tweede Kamerleden langer in de Kamer moeten blijven zitten, om zo "historisch besef" te ontwikkelen. Dat laatste zorgde ervoor dat ik op De Dagelijkse Standaard daarop als volgt reageerde:

Als íemand niet over een gebrek aan historisch besef bij anderen mag klagen, is het wel Jan Marijnissen zélf. Hij was het immers die eind jaren zeventig als een “Rode Jehova-getuige” met een partijblad langs de deuren ging waarin Jozef Stalin werd verheerlijkt en waarin Stalins geschriften werden aangeprezen (die men via hetzelfde blad, “De Tribune”, overigens ook kon bestellen). Dat was dus decennia nádat de Sovjet-leider Nikita Chroesjtsjov de massamoorden en persoonscultus van Stalin aan de kaak had gesteld (in 1956). Over een gebrek aan historisch besef gesproken.

Het is sowieso een gotspe dat Marijnissen in ons land als een “gerespecteerd politicus” bekend staat (de rol van de onkritische, linkse journalistiek heeft daarbij uiteraard een grote rol gespeeld).

Het is geen toeval dat Pauw en Witteman de door hen geadoreerde Marijnissen daarover nooit serieus aan de tand hebben gevoeld. De twee salon-socialisten waren immers niet voor niets genomineerd voor de Maartje van Weegen-bokaal (die overigens werd gewonnen door Sander van Hoorn van het NOS Journaal).

_____