Paul Rosenmöller steunde Pol Pot onvoorwaardelijk

.
Het onderstaande artikel werd oorspronkelijk op 24 augustus 2007 gepubliceerd op de oude website van Lux et Libertas. Bij deze de herpublicatie.

Onder de titel Collecteren voor Pol Pot publiceerde HP/De Tijd vorige week een artikel van Roelof Bouwman. In Cambodja is recent namelijk het genocidetribunaal tegen de Rode Khmer begonnen. Het moorddadige communistische regime kon destijds ook in Nederland op steun rekenen. De Groep Marxisten-Leninisten (GML) zamelde zelfs geld in voor Pol Pot en consorten.

Enkele jaren geleden schreef Roelof Bouwman al een artikel over het GML-verleden van Paul Rosenmöller (Van bloedrood tot groenlinks, HP/De Tijd, 9 januari 2004). Rosenmöller was van 1976 tot 1982 lid van de GML. Deze partij wilde Nederland gewapenderhand modelleren naar het voorbeeld van stalinistisch Rusland, maoïstisch China en het Cambodja van Pol Pot. Dat waren totalitaire regimes die in totaal ongeveer honderd miljoen mensen de dood injoegen. Sympathie voor Stalin en Mao was ook wel bij andere Nederlandse partijen te vinden (zo dweepte de SP in de jaren zeventig met beide massamoordenaars), maar de GML was nog wat radicaler. Deze splinterpartij was — zoals reeds duidelijk is gemaakt — zeer enthousiast over Pol Pot en consorten. Ook het regime van de Albanese partijleider Enver Hoxha werd bewonderd. Dat regime was zo extreem gewelddadig dat zelfs de Sovjet-Unie de "bloedige wreedheden" van Hoxha veroordeelde.

Pol Pot en zijn kameraden deden overigens niet onder voor het regime van Enver Hoxha. In de periode 1975-1979 werden naar schatting 1,7 miljoen mensen vermoord, niet zelden met gebruikmaking van martelmethoden die zelfs door de Gestapo en de SS onbeproefd waren gebleven. Sommige mensen zullen die 1,7 miljoen doden in vergelijking met de tientallen miljoenen doden door Stalin, Mao en Hitler wellicht weinig vinden, maar in verhouding tot de totale bevolking was het regime van Pol Pot verreweg het dodelijkst. De genocide-deskundige Rudolph Rummel berekende (bron: Death by Government) dat de Rode Khmer jaarlijks ruim 8 procent van de Cambodjaanse bevolking afslachtte. Daarmee is het regime van Pol Pot recordhouder wat betreft genocide (Rummel gebruikt overigens zijn iets ruimere "democide"-definitie).

Dat juist Pol Pot op de sympathie van Paul Rosenmöller en consorten kon rekenen is veelzeggend. Roelof Bouwman schrijft in het eerder genoemde artikel Collecteren voor Pol Pot het volgende daarover:

Het socialisme, zo meende men bij de GML, kon alleen 'ingesteld' worden door middel van een 'gewapende revolutie' cq. 'revolutionair massageweld'. "Wat wij willen, is de hele burgerlijke wereld naar de verdoemenis jagen," liet de GML-leiding in 1978 weten in een 1-mei-boodschap, die op een bijeenkomst in de Amsterdamse Brakke Grond werd voorgelezen door een met een bivakmuts vermomde jongeman. "Het is deze wereld die wij willen en die wij zullen vernietigen in de gewelddadige revolutie."

De Khmer-communisten waren op dat moment druk doende dit idee in Cambodja in de praktijk te brengen, en dus kon het regime rekenen op de onvoorwaardelijke steun van de GML. Sterker nog: Rosenmöller en zijn kornuiten moeten een halve dágtaak hebben gehad aan het promoten van Pol Pot. HIj werd opgehemeld in het GML-maandblad Rode Morgen, in pamfletten, vlugschriften en op manifestaties, en er werd zelfs voor zijn regime gecollecteerd. Dat er in Cambodja door de Khmers op ongekende schaal werd gemoord en gemarteld, werd door de GML domweg niet geloofd. Volgens Rode Morgen betrof het 'gruwelsprookjes', 'laster' en 'aantoonbare leugens'.

Deze onvoorwaardelijke steun voor Pol Pot werd door de Rode Khmer gewaardeerd. In 1979 ontvingen de 'dear friends' van de GML een hartelijke brief van het ministerie van Buitenlandse Zaken van 'Democratisch Kampuchea'. Rosenmöller en zijn kameraden werden in de brief bedankt voor hun 'militant solidarity and support'.

Paul Rosenmöller wordt zelden door journalisten met zijn misdadig verleden geconfronteerd. Op 19 juli 2004 deed Andries Knevel dat echter wel in het Radio 1-programma De ochtenden. Toen Knevel vroeg of Rosenmöller geen spijt had van zijn GML-verleden, antwoordde de voormalige GroenLinks-leider als volgt: "Spijt is niet het begrip dat bij mij bovenkomt."


_____

GroenLinks is een misdadige partij

. 

Het onderstaande artikel werd op 14 april 2007 op de oude website van Lux et Libertas gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie. 

GroenLinks ontstond in 1989 door de fusie van vier partijen: de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP), de Communistische Partij van Nederland (CPN), de Politieke Partij Radikalen (PPR) en de Evangelische Volkspartij (EVP). Dat waren allemaal partijen met dubieuze en soms ronduit misdadige standpunten. Zo pleitte de PSP voor de afschaffing van de strafbaarstelling van pedofilie en de CPN had zeer nauwe banden met de Sovjet-Unie en andere communistische landen (zo kreeg de CPN in de jaren zeventig geld van de Sovjet-Unie om acties tegen de bewapening van de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten te organiseren). 

Ook het gedrag van de leden toonde de misdadige aard van de vier partijen aan. PSP'er Evert van der Berg en CPN'er Sam Pormes (later Eerste Kamerlid voor GroenLinks) volgden zelfs een terreuropleiding in een trainingskamp van Palestijnse terroristen. Van der Bergs partijgenoot Theo Engelken was begin jaren zeventig actief in de Rode Jeugd, een maoïstische jongerenorganisatie die vooral actief was in en rond Eindhoven. De Rode Jeugd was onder meer verantwoordelijk voor bomaanslagen op een politiecommissaris, een Philips-directeur, het Evoluon en Philips-vestigingen in Hilversum, Baarn en Rotterdam. Zowel Evert van der Berg als Theo Engelken waren voor de PSP lid van de Eindhovense gemeenteraad. Van der Bergs motto was overigens: "Terroristen aller landen, verenigt U."

Op het oprichtingscongres van GroenLinks in Den Haag was het anonieme geschrift De tragiek van een geheime dienst te koop. Hierin stonden privé-gegevens van politiemensen, die na de publicatie van het geschrift door links-radicalen werden lastiggevallen. Dit is typerend voor GroenLinks. Hoewel de partij pretendeert de democratische rechtsorde te respecteren, zijn er nauwe banden met "buitenparlementaire" anti-democratische extremisten. En ook de vroegere standpunten van partijen als de PSP en de CPN zijn nog steeds populair binnen GroenLinks. Zo was Herman Meijer in de periode 2003-2006 landelijk voorzitter van de partij. Zijn standpunt met betrekking tot pedofilie luidt als volgt: "Ik kan ook wel op een knaapje vallen. Men gaat ervan uit dat je met een kind geen erotische verhouding kan hebben, zonder het te benadelen. Kinderen zouden minder verstandig zijn en niet goed duidelijk kunnen maken wat ze wel of niet willen. Onzin. Alle leeftijdsgrenzen moeten gewoon uit de zedelijkheidswetgeving worden geschrapt." Meijer is overigens een vriend van dominee Hans Visser, een andere goedprater van pedofilie. 

Wie aan GroenLinks denkt zal vaak ook aan Paul Rosenmöller denken. Hij was van 1994 tot eind 2002 fractievoorzitter van GroenLinks in de Tweede Kamer. Wat velen echter niet weten is dat Rosenmöller van eind jaren zeventig tot begin jaren tachtig lid was van de de militante Groep Marxisten-Leninisten (GML). Deze partij was nog extremer dan de PSP en de CPN. De Groep Marxisten-Leninisten wilde Nederland gewapenderhand modelleren naar het voorbeeld van maoïstisch China en de Sovjet-Unie ten tijde van Stalin. Als de misdadige missie van de GML was geslaagd, dan was Nederland veranderd in een groot concentratiekamp. 

Paul Rosenmöller is tegenwoordig gelukkig niet meer in de Tweede Kamer, maar dat wil niet zeggen dat de huidige GroenLinks-fractie geen rotte appels kent. Sinds 2002 is Wijnand Duyvendak een prominent Tweede Kamerlid. Hij is de partner van Mirjam de Rijk, die in de periode 1999-2003 landelijk voorzitter van GroenLinks was (tegenwoodig is zij overigens directeur van de Stichting Natuur en Milieu). Wijnand Duyvendak is de broer van GroenLinks-partij-ideoloog Jan-Willem Duyvendak, die o.a. via het zwaar gesubsidieerde Verwey-Jonker Instituut zijn beurs met belastinggeld vult. In de jaren tachtig pleegde Wijnand Duyvendak tal van misdaden en hij bezit dan ook een strafblad. Ook zijn er aanwijzingen dat Duyvendak mogelijk betrokken is geweest bij RaRa, een terroristische organisatie die o.a. voor brandstichtingen bij Makro-vestigingen verantwoordelijk was. 

De lijst van dubieuze en soms ronduit misdadige standpunten van GroenLinks en haar voorgangers is lang en het aantal rotte appels is groot. Denk bijvoorbeeld aan Mohamed Rabbae (die de roman De Duivelsverzen wilde verbieden) en Tara Singh Varma (bekend van financiële malversaties en het veinzen van kanker). GroenLinks mag dan ook terecht "een partij van schandalen" worden genoemd. 

Bronnen: 

De grimmige achterkant van GroenLinks, Jaap de Wreede, Reformatorisch Dagblad, 7 juni 2003

Pedofilie en politiek: een vruchtbaar samenspel, Peter Siebelt, Katholiek Nieuwsblad, 9 juni 2006

Van bloedrood tot groenlinks, Roelof Bouwman, HP/De Tijd, 9 januari 2004

GroenLinks: een partij van schandalen, Mark van Wonderen, Planet.nl, 22 november 2005

Zie ook: 

GroenLinks: meten met twee maten

Nederlandse senator kreeg terreuropleiding

GroenLinks-wethouder tipte Milieu-Offensief over arrestatie Volkert

De GroenLinks-connectie (pdf)

Zakkenvöller

Het gif van de groene wethouder

_____