Het onderstaande artikel werd op 14 april 2007 op de oude website van Lux et Libertas gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie.
GroenLinks ontstond in 1989 door de fusie van vier partijen: de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP), de Communistische Partij van Nederland (CPN), de Politieke Partij Radikalen (PPR) en de Evangelische Volkspartij (EVP). Dat waren allemaal partijen met dubieuze en soms ronduit misdadige standpunten. Zo pleitte de PSP voor de afschaffing van de strafbaarstelling van pedofilie en de CPN had zeer nauwe banden met de Sovjet-Unie en andere communistische landen (zo kreeg de CPN in de jaren zeventig geld van de Sovjet-Unie om acties tegen de bewapening van de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten te organiseren).
Ook het gedrag van de leden toonde de misdadige aard van de vier partijen aan. PSP'er Evert van der Berg en CPN'er Sam Pormes (later Eerste Kamerlid voor GroenLinks) volgden zelfs een terreuropleiding in een trainingskamp van Palestijnse terroristen. Van der Bergs partijgenoot Theo Engelken was begin jaren zeventig actief in de Rode Jeugd, een maoïstische jongerenorganisatie die vooral actief was in en rond Eindhoven. De Rode Jeugd was onder meer verantwoordelijk voor bomaanslagen op een politiecommissaris, een Philips-directeur, het Evoluon en Philips-vestigingen in Hilversum, Baarn en Rotterdam. Zowel Evert van der Berg als Theo Engelken waren voor de PSP lid van de Eindhovense gemeenteraad. Van der Bergs motto was overigens: "Terroristen aller landen, verenigt U."
Op het oprichtingscongres van GroenLinks in Den Haag was het anonieme geschrift De tragiek van een geheime dienst te koop. Hierin stonden privé-gegevens van politiemensen, die na de publicatie van het geschrift door links-radicalen werden lastiggevallen. Dit is typerend voor GroenLinks. Hoewel de partij pretendeert de democratische rechtsorde te respecteren, zijn er nauwe banden met "buitenparlementaire" anti-democratische extremisten. En ook de vroegere standpunten van partijen als de PSP en de CPN zijn nog steeds populair binnen GroenLinks. Zo was Herman Meijer in de periode 2003-2006 landelijk voorzitter van de partij. Zijn standpunt met betrekking tot pedofilie luidt als volgt: "Ik kan ook wel op een knaapje vallen. Men gaat ervan uit dat je met een kind geen erotische verhouding kan hebben, zonder het te benadelen. Kinderen zouden minder verstandig zijn en niet goed duidelijk kunnen maken wat ze wel of niet willen. Onzin. Alle leeftijdsgrenzen moeten gewoon uit de zedelijkheidswetgeving worden geschrapt." Meijer is overigens een vriend van dominee Hans Visser, een andere goedprater van pedofilie.
Wie aan GroenLinks denkt zal vaak ook aan Paul Rosenmöller denken. Hij was van 1994 tot eind 2002 fractievoorzitter van GroenLinks in de Tweede Kamer. Wat velen echter niet weten is dat Rosenmöller van eind jaren zeventig tot begin jaren tachtig lid was van de de militante Groep Marxisten-Leninisten (GML). Deze partij was nog extremer dan de PSP en de CPN. De Groep Marxisten-Leninisten wilde Nederland gewapenderhand modelleren naar het voorbeeld van maoïstisch China en de Sovjet-Unie ten tijde van Stalin. Als de misdadige missie van de GML was geslaagd, dan was Nederland veranderd in een groot concentratiekamp.
Paul Rosenmöller is tegenwoordig gelukkig niet meer in de Tweede Kamer, maar dat wil niet zeggen dat de huidige GroenLinks-fractie geen rotte appels kent. Sinds 2002 is Wijnand Duyvendak een prominent Tweede Kamerlid. Hij is de partner van Mirjam de Rijk, die in de periode 1999-2003 landelijk voorzitter van GroenLinks was (tegenwoodig is zij overigens directeur van de Stichting Natuur en Milieu). Wijnand Duyvendak is de broer van GroenLinks-partij-ideoloog Jan-Willem Duyvendak, die o.a. via het zwaar gesubsidieerde Verwey-Jonker Instituut zijn beurs met belastinggeld vult. In de jaren tachtig pleegde Wijnand Duyvendak tal van misdaden en hij bezit dan ook een strafblad. Ook zijn er aanwijzingen dat Duyvendak mogelijk betrokken is geweest bij RaRa, een terroristische organisatie die o.a. voor brandstichtingen bij Makro-vestigingen verantwoordelijk was.
De lijst van dubieuze en soms ronduit misdadige standpunten van GroenLinks en haar voorgangers is lang en het aantal rotte appels is groot. Denk bijvoorbeeld aan Mohamed Rabbae (die de roman De Duivelsverzen wilde verbieden) en Tara Singh Varma (bekend van financiële malversaties en het veinzen van kanker). GroenLinks mag dan ook terecht "een partij van schandalen" worden genoemd.
Bronnen:
De grimmige achterkant van GroenLinks, Jaap de Wreede, Reformatorisch Dagblad, 7 juni 2003
Pedofilie en politiek: een vruchtbaar samenspel, Peter Siebelt, Katholiek Nieuwsblad, 9 juni 2006
Van bloedrood tot groenlinks, Roelof Bouwman, HP/De Tijd, 9 januari 2004
GroenLinks: een partij van schandalen, Mark van Wonderen, Planet.nl, 22 november 2005
Zie ook:
De GroenLinks-connectie (pdf)
_____