.
Afgelopen woensdag werd Iran bij acclamatie gekozen in de vrouwenrechten-commissie van de Verenigde Naties. Deze commissie heet in het Engels de Commission on the Status of Women (CSW) en is een onderdeel van de Economic and Social Council (ECOSOC). In een persbericht van de laatstgenoemde organisatie kan men de verkiezing zelf lezen (in de zesde alinea onder het kopje Other Elections, Appointments and Nominations). Daar kan men tevens lezen dat Nederland tot dezelfde VN-commissie ter bevordering van vrouwenrechten is gekozen. Reden te meer voor de Nederlandse media om de wel zeer opmerkelijke verkiezing van Iran tot die commissie te melden en aan de kaak te stellen. Althans, dat zou men denken. Maar nee hoor, alleen weblogs als Contradicere en Artikel 7 melden het nieuws en stellen deze misstand aan de kaak.
Volgens de Nederlandse journalistiek is er schijnbaar geen buitenlands nieuws zolang de Associated Press (AP) of een ander bekend persbureau er niet over bericht. Een zeer groot deel van de artikelen over het buitenland in de kranten zijn namelijk zo goed als letterlijk vertaalde nieuwsberichten van de AP of andere persbureaus. Men heeft dan wel correspondenten in het buitenland, maar die baseren zich ook vooral op mainstream-kranten als The New York en The Washington Post, die zich op hun beurt vooral baseren op nieuwsberichten van de grote persbureaus. En zo ontstaat er een nogal incestueus papegaaien-circuit wat journalisten zelf graag "kwaliteitsjournalistiek" noemen.
Zelfbenoemde "kwaliteitsjournalisten" lezen immers geen FOXNews.com, waarop men de verkiezing van Iran al dagen geleden kon lezen. FOX News is immers een uitgesproken rechtse nieuwszender en daarom in de ogen van veel journalisten niet alleen heel erg fout, maar ook irrelevant om te volgen (of men moet al op zoek zijn naar wat speciaal geselecteerde tv-fragmenten om de zogenaamd kwaadaardige aard van FOX News te illustreren, daarbij totaal negerend dat er op links de vergelijkbare zender MSNBC bestaat).
Hoe dan ook, de verkiezing van Iran tot de vrouwenrechten-commissie van de Verenigde Naties is uiteraard een gotspe. In Iran worden de vrouwenrechten (en de mensenrechten in het algemeen) met voeten getreden. De minimale huwelijksleeftijd voor vrouwen in Iran was jarenlang negen jaar, gebaseerd op de leeftijd dat Aïsha voor het eerst door de "profeet" Mohammed seksueel werd misbruikt. Vanaf 2002 hebben ouders van meisjes gerechtelijke toestemming nodig om hun dochters voor hun dertiende levensjaar uit te huwelijken (uiteraard nog steeds een belachelijk lage leeftijd).
Iran is echter niet alleen een land van kindbruiden. In de islamitische republiek worden ook regelmatig "overspelige" vrouwen (en overigens ook mannen) gestenigd. Weliswaar is sinds 2002 officieel sprake van een moratorium op steniging, maar in de praktijk vinden stenigingen nog steeds plaats. In 2008 werd overigens de film The Stoning of Soraya M. uitgebracht, gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. De film geeft een goed beeld van het leven van veel vrouwen in de barbaarse sharia-staat Iran.
Zie ook:
Mensenrechtenraad VN neemt resolutie tegen 'godslastering' aan
Anti-Israëlisme Mensenrechtenraad VN aan de kaak gesteld
_____