.
Op 3 maart 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie.
Gisteren publiceerde NRC Handelsblad een artikel van Mark Schenkel over Iraakse asielzoekers in Zweden. Het beeld dat in het betreffende artikel wordt geschetst gaat er bij de parochianen van de Linkse Kerk waarschijnlijk als koek in. Niet alleen de Zweedse asielwetgeving, maar ook de immigratiewetgeving in het algemeen, stelt nauwelijks toelatingseisen. Vorig jaar nam Zweden 95.750 immigranten op, waarvan bijna 11.000 Irakese asielzoekers. Volgens de auteur van het artikel staat de Zweedse bevolking welwillend tegenover de nieuwkomers. Hij refereert naar "onderzoek" waaruit dat zou blijken. Wat dat voor onderzoek is en door wie dat is uitgevoerd vertelt hij er niet bij. Het zou dus best wel eens een of ander broddelwerk van een Zweeds multiculti-instituut kunnen zijn. In Nederland kennen wij dat soort "onderzoek" van het zwaar-gesubsidieerde Verwey-Jonker Instituut. Dat het dergelijk "onderzoek" zal zijn is overigens erg aannemelijk, aangezien het politiek-maatschappelijke klimaat in Zweden al decennia wordt gedomineerd door multiculturalisme en socialisme. Hoewel de sociaal-democraten bij de verkiezingen van 17 september 2005 een gevoelige nederlaag leden, hebben zij van de laatste driekwart eeuw 65 jaar geregeerd. Schenkel beweert overigens dat het feit dat immigratie bij de verkiezingen van vorig jaar geen rol speelde ook een aanwijzing is dat de Zweden welwillend tegenover de de massale toestroom van immigranten staan. Dat is natuurlijk een onzinnige redenering. Verkiezingen gaan immers vaak over zaken die burgers nauwelijks interesseren en vaak worden thema's die onder het volk leven niet besproken. Denk bijvoorbeeld aan de verkiezingen in Nederland in de jaren negentig, toen de thema's immigratie en integratie door het politieke establishment tot taboes werden verklaard. Pas tijdens de verkiezingen van 2002 werden deze twee maatschappelijk relevante thema's door iemand van buiten het politieke establishment (Pim Fortuyn) aan de orde gesteld.
Het lijkt er overigens op dat de auteur van het artikel bepaalde aspecten van immigratie en integratie zelf ook tot taboes verklaard. In het artikel staat niets over de problemen die immigranten in Zweedse steden als Stockholm, Göteborg en Malmö veroorzaken. Zo valt er bijvoorbeeld niets te lezen over de vele verkrachtingen die door immigranten worden gepleegd. Vaak komen de daders uit islamitische landen, zoals Algerije, Libië, Marokko en Tunesië. Volgens Ali Dashti komen groepsverkrachtingen, waarbij de daders vaak een islamitische achtergrond hebben en de slachtoffers vooral autochtone meisjes zijn, veel voor. Dit probleem speelt overigens ook in buurland Noorwegen. Volgens politie-inspecteur Gunnar Larsen is er een duidelijk verband tussen de stijging van het aantal verkrachtingen en de instroom van immigranten. Twee van de drie verkrachters die door justitie worden vervolgd hebben een niet-Westerse achtergrond.
Maar dit alles vertelt de journalist van NRC Handelsblad ons niet. Het past niet in het plaatje van het door sociaal-democraten gevormde Zweedse paradijs dat Mark Schenkel wil schetsen. Het gaat de auteur van het artikel niet om het rapporteren van de werkelijkheid, maar om het verkondigen van propaganda. Daar hebben veel journalisten last van. Dat zagen wij eerder al met betrekking tot het "Zweedse model", dat door Links Nederland als ideaal wordt gezien, maar in werkelijkheid een ramp is.
_____