Tweede Amerikaanse moslima betrokken bij moordcomplot op Zweedse cartoonist

.
Woensdag berichtte ik dat een Amerikaanse moslima betrokken is bij een moordcomplot op de Zweedse cartoonist Lars Vilks. Het betreft Colleen LaRose, alias Jihad Jane, een tot de islam bekeerde vrouw uit Pennsylvania. Vrijdag berichtte The Wall Street Journal dat er een tweede Amerikaanse moslima bij het moordplan is betrokken. Ook in dit geval betreft het een tot de islam bekeerde vrouw. Haar naam is Jamie Paulin-Ramirez. Zij vertrok op 11 september vorig jaar uit haar woonplaats in Colorado om in New York met een moslim te trouwen. Paulin-Ramirez keerde echter niet terug en kwam in Ierland terecht. Zij werd, samen met vijf anderen, in oktober door de Ierse autoriteiten gearresteerd. In de video hieronder wordt de arrestatie van deze "second Jihad Jane" besproken. Bovendien komt Sharif Mobley ter sprake, een Amerikaanse moslim met een Somalische achtergrond, die in Jemen is opgepakt. Hij werkte in de Verenigde Staten in nucleaire installaties, nou niet bepaald locaties waar jihadisten thuis horen. Deze Mobley maakt, net als Colleen LaRose en Jamie Paulin-Ramirez, deel uit van het home grown jihad-probleem in de Verenigde Staten. Een probleem dat steeds groter wordt, mede omdat de Obama-regering islamitisch terrorisme stelselmatig bagatelliseert. Het "onderzoek" van het Amerikaanse ministerie van Defensie naar de aanslag op Fort Hood was zelfs een regelrechte aanfluiting.



_____

Amerikaanse moslima betrokken bij moordcomplot op Zweedse cartoonist Lars Vilks

.
Een moslima uit Pennsylvania is betrokken bij het moordcomplot op Lars Vilks, een Zweedse cartoonist die in 2007 drie spotprenten over Mohammed tekende. De tot de de islam bekeerde vrouw heet Colleen LaRose en gebruikte op internet de aliassen JihadJane en Fatima LaRose. In de onderstaande video wordt de arrestatie van LaRose besproken, maar toen was schijnbaar nog niet het nieuws bekend dat zij bij het moordcomplot op Lars Vilks is betrokken.



Enkele Zweedse kranten gaven vandaag overigens een passend antwoord op het moordcomplot, door een Mohammed-cartoon van Vilks te herpubliceren.

En dan nog dit (opdat wij niet vergeten):

Kunnen cartoonisten in Denemarken en Zweden rekenen op bescherming, hier in Nederland liet de godsdienstwaanzinnige Minister van Justitie Ernst Hirsch Ballin (CDA) cartoonist Gregorius Nekschot - die de Multiculturele Heilstaat tot mikpunt van spot heeft gemaakt - door een arrestatieteam uit zijn huis slepen en in de gevangenis gooien.

_____

Islam en jodenhaat

.
Op de website van het kwartaalblad City Journal is recent een recensie van de boeken A God Who Hates en Cruel and Usual Punishment gepubliceerd. De twee boeken over de islam (inclusief de sharia) zijn geschreven door respectievelijk Wafa Sultan en Nonie Darwish. Beide vrouwen behoren tot de oprichters van Former Muslims United, een Amerikaanse organisatie voor ex-moslims. Hieronder vindt u een passage van de eerder genoemde recensie, geschreven door Leslie Lebl. In deze passage gaat het over islamitische jodenhaat:

This hatred of Jews is not peripheral or dependent on Israel or Israeli behavior. Rather, it is deeply rooted in Islam, which divides the world into two parts, Muslim and non-Muslim. As Sultan recalls from her own childhood: “Jew must be one of the words Muslim children hear most frequently before the age of ten. It is also one of the hardest words they hear, as in their imagination it conjures up visions of killing, depravity, lies, and corruption. When one person wishes to express his disdain for another, he will call him a Jew.”

With some humor, Sultan describes how, early on, she bolted out of a shoe shop in Hollywood, one foot bare, upon discovering that the shop assistant was an Israeli Jew. ”We imbibed with our mother’s milk hatred for the Jews,” she writes, “and for anyone who supported their cause. We justified this hatred by devising a conspiracy theory, and we called anyone who disagreed with us a Zionist agent. This conspiracy theory helped keep Muslims inside the straitjacket in which Islam had imprisoned their minds.”

Darwish agrees. She quotes the Koranic verse, “O ye who believe! Take not the Jews and Christians for your friends and protectors: They are but friends and protectors to each other. And he amongst you that turns to them (for friendship) is of them.” She thinks Westerners who dismiss the influence of such passages on Islamic attitudes are deluding themselves: “Don’t even think for a second that the above verse does not cause a major divide between Muslims and non-Muslims. Those apologists who claim it has little effect on Muslim society are in denial and are unable to see Muslim society objectively.”

Recent publiceerde ik op Lux et Libertas overigens een passage uit een interview met Wafa Sultan. Daarin kwam een massamoord op honderden joden door Mohammed ter sprake. Mohammeds jodenhaat, die via zijn volgelingen leidde tot rabiate jodenhaat in de koran, beperkte zich dus niet tot woorden. Diezelfde massamoord (op enkele honderden mannen van de joodse Banu Qurayza-stam) kwam overigens ook ter sprake in twee citaten van de Vlaamse hoogleraar Islamkunde Urbain Vermeulen, die ik eind vorig jaar in een artikel over jodenhaat in Berlijn publiceerde.

_____

Kritiek op zelfcensuur Yale University Press

.
Voor goed geïnformeerde mensen is het oud nieuws, maar Yale University Press durft geen cartoons over Mohammed af te drukken in een boek dat gaat over..... Mohammed-cartoons. Elma Drayer kaart deze trieste nederlaag voor de academische vrijheid terecht nog eens aan in een column op Trouw.nl. Zij heeft echter goed nieuws, want er zijn gelukkig mensen die dit soort zelfcensuur onacceptabel vinden:

Het enige lichtpuntje is dat de kwestie maar blijft doorzeuren. Eind november bijvoorbeeld verscheen een Statement of Principle, ondertekend door twintig organisaties – van de American Association of University Professors tot de International Publishers Association. Daarin roepen zij Yale University op tot bezinning. Als een academisch instituut van zoveel statuur, schrijven zij, het nodig vindt om wetenschappelijk werk aan te passen vanwege de theoretische mogelijkheid dat het ergens ter wereld geweld kan oproepen „dan legitimeert het censuur en zaait het
serieuze twijfel aan zijn en onze inzet voor de vrijheid van meningsuiting in het algemeen en de academische vrijheid in het bijzonder”.

Robert Spencer, onder meer bekend van Jihad Watch, schreef overigens in augustus van dit jaar een commentaar over de zelfcensuur van Yale University Press.

_____

Jongerengeweld en jodenhaat in Berlijn

.
Op 23 februari 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie.

Volgens de Berlijnse krant Der Tagesspiegel worden Berlijnse jongeren steeds gewelddadiger. Het aantal geweldsmisdrijven door jongeren steeg in 2006 met vijf procent ten opzichte van het jaar ervoor. Meer dan tachtig procent van de geweldsmisdrijven wordt door allochtone jongeren gepleegd. Opvallend is bovendien dat steeds vaker wapens worden gebruikt.

In een artikel in de Berliner Morgenpost was vorig jaar december al te lezen hoe dat geweld er in concreto uitziet. Hoewel het betreffende artikel om een of andere reden (politiek-correcte zelf-censuur?) snel van de website van de betreffende krant verdween, zijn grote delen van het artikel bewaard gebleven op Politically Incorrect. Hieronder vindt u een kort verslag:

De straat voor de joodse school in het centrum van Berlijn wordt bewaakt
door camera's en voor de school staan steeds twee politieagenten.

Op de Lina-Morgenstern-Schule, een niet-joodse school, werd maandenlang
een 14-jarig joods meisje uitgescholden en geïntimideerd, zodat zij uiteindelijk
onder politiebegeleiding naar school moest gaan. Het begon toen een meisjes met
een Arabische achtergrond twee dagen werd geschorst toen zij het joodse meisje
had geslagen. De volgende dag stond een groep moslimjongeren voor de school.
"Wie is hier het joodse meisje?", roept één van hen. Het joodse meisje probeert
de groep te ontlopen, maar dat lukt niet. De moslimjongeren gaan achter haar aan
en gooien met een fles naar haar. Het meisje redt zich door in een portiek te
vluchten. Het bleef echter niet bij deze gebeurtenis. Het joods meisje werd
later door twee meisjes met een Arabische achtergrond op het schoolplein
bespuugd en geslagen. "Jij vieze strontjodin, ga je ophangen" werd naar het
joodse meisje geroepen.

Volgens experts vonden alleen al in dit jaar 190 van deze anti-joodse
gebeurtenissen in Berlijn plaats. Dat is een stijging van 50 procent ten
opzichte van vorig jaar. Steeds vaker zijn kinderen met een Turkse of Arabische
achtergrond erbij betrokken.

De joodse gemeenschap adviseert ouders hun kinderen naar een joodse
school te sturen, omdat alleen daar de kinderen tegen geweld worden beschermd.
Elke Witting, de directrice van de joodse school in het centrum van Berlijn
merkt een toename van aanmeldingen: "Wij hebben per klas tenminste één kind dat
vanwege anti-joodse gebeurtenissen op een andere school naar ons is gekomen."

Op jodenhaat onder islamieten rust nog grotendeels een taboe. Feit is
echter dat steeds meer Arabische moslimjongeren Hitler bewonderen, Israël haten,
de holocaust ontkennen en openlijk antisemitisch zijn. Bij Turkse moslimjongeren
is dit minder het geval. Maar ook daar ontwikkelt de jodenhaat zich, vooral bij
Turkse moslimjongeren die in contact komen met islamistische organisaties,
moskeeverenigingen of leeftijdsgenoten met een Arabische achtergrond.

Zoals u heeft kunnen lezen, betreft het in dit geval jongerengeweld gemotiveerd door jodenhaat. De Duitse media reageren niet vaak op dit soort 'incidenten' en áls zij reageren zijn het vaak de obligatorische "dit mag niet gebeuren"-achtige reacties. Bovendien ontzien veel journalisten de islam stelselmatig van kritiek en willen zij nog wel eens verwijzen naar de 'Palestijnse zaak' (waarmee zij op een slinkse manier impliceren dat de joden het antisemitisme zelf uitlokken). Die verwijzing is grotendeels irrelevant, aangezien islamitische jodenhaat al vele eeuwen voor het ontstaan van de staat Israël bestond. De Vlaamse hoogleraar Islamkunde Urbain Vermeulen zei daarover in 2004 het volgende:

De profeet komt in 622 uit Mekka in Medina aan waar er twee Arabische stammen of
clans en drie joodse stammen leven. Hij heeft aanvankelijk niet de bedoeling een
eigen godsdienst te stichten. Hij wil aan de Arabieren de boodschap brengen die
Mozes aan de joden gegeven had, en Jezus aan de christenen. Maar de joden in
Medina zeggen: wat die man vertelt, klopt niet met wat wij al eeuwenlang horen.
Zij kunnen de profeet betrappen op onjuistheden, overdrijvingen en dergelijke.
Zij worden dus zijn belangrijkste vijanden tegen wie hij heel hard moet
optreden, wat hij ook gedaan heeft. In de koran vinden wij heel wat verzen,
zogenaamde openbaringen van God, die zeer onvriendelijk zijn voor de joden.

Op de vraag of Mohammed joden heeft vervolgd antwoordde Vermeulen als volgt:

In 624, dat is jaar twee van de islamitische tijdrekening, de hidjra, breekt Mohammed met het jodendom. Hij verandert plots de gebedsrichting. Tot dan
toe werd het gebed verricht in de richting van wat genoemd werd al-Masdjid
al-Aqsa, de verst afgelegen gebedsplaats. Men noemt dat Jeruzalem maar in feite
is dat de tempel van Salomon waarover Mohammed vage geruchten gehoord heeft,
waarschijnlijk van joden die in Mekka handel kwamen drijven of tijdens zijn
karavaantochten naar Syrië.

Na die breuk pakt Mohammed de joden ook lijfelijk aan. Twee van de drie
joodse stammen heeft hij verbannen en hun goederen geconfisqueerd. En na het
beleg van Medina door de Mekkanen, in 627, overkomt de derde stam een erger lot.
De mannen worden gedood, de vrouwen en kinderen als slaven verkocht. Met andere
woorden: er is een serieuze anti-joodse actie geweest van de profeet, waarbij
Mohammed zich volgens onze morele maatstaven nogal onbarmhartig heeft getoond
tegenover de joden.

De bovenstaande passages zijn afkomstig uit het artikel "Laat eens doctoraten maken over wat in moskeeën verteld wordt" van Mia Doornaert, gepubliceerd in de Vlaamse krant De Standaard van 21 februari 2004.

_____