.
Hieronder vindt u een citaat uit een uitstekend artikel
van Ronald
Buijt (Leefbaar Rotterdam), dat afgelopen zaterdag nota bene
op de VARA-website
Joop.nl
werd gepubliceerd.
En zo heeft Geert Wilders wederom heel politiek Den Haag op zijn kop gezet. De opluchting over het verdwijnen van de PVV uit het centrum van de macht neemt buitenproportionele vormen aan. Werkelijk in ieder programma, in iedere column, op iedere nieuwssite wordt de kachel met Wilders aangemaakt. Alle Wilders-haters wrijven zich in de handen en spreken openlijk over het einde van de PVV. Velen spreken zelfs al van de Partij Voltooid Verleden tijd.
Hoe anders zal de praktijk op 12 september zijn. Allereerst is er gewoon een basis van 10 zekere zetels. Mensen die hoe dan ook op Wilders gaan stemmen. Daarnaast is de PVV sinds de val van het kabinet slechts 2 zetels gezakt in de peiling. Dit ondanks een lawine aan negatieve publiciteit. En reken maar dat Wilders er in slaagt zijn doelgroep duidelijk te maken dat de verkiezingen feitelijk een referendum zijn of je vóór of tégen de dictaten uit Brussel bent. Of het terecht is dat miljarden van het belastinggeld van Henk en Ingrid naar Griekenland gaan terwijl wij in Nederland de broekriem moeten aanhalen.
Wilders wist dat wanneer hij zou stoppen met gedogen het in principe afgelopen zou zijn met zijn invloed op de macht. Dit geeft dus aan dat hij oprecht de voorgestelde bezuinigingen niet voor zijn rekening kon nemen. Waar anderen in zo’n geval geroemd zouden worden dat zij niet ter wille van het pluche alles maar slikken werd Wilders weggezet als een wegloper.
Wilders wilde dus oprecht het Catshuis-pakket niet voor zijn rekening nemen. Hij was er trots op dat er sinds de gedoogconstructie eindelijk werd ingegrepen bij de publieke omroep, de cultuursubsidies werden aangepakt, er gekort werd op ontwikkelingssamenwerking, er minimumstraffen zouden worden ingevoerd en ga zo maar verder. Maar hij merkte ook dat veel van zijn binnengehaalde punten bij de formatie op gebied van immigratie door de Europese regels niet uitvoerbaar bleken. Hij kwam dus in de situatie dat hij wel de lasten (zware bezuinigingen) voor zijn rekening moest nemen maar niet de lusten (strengere immigratie, meer politieagenten, meer handen aan het bed) daar tegenover kon zetten.
Ja, regeren is een kwestie van geven en nemen. Maar het werd voor Wilders wel erg veel geven en bar weinig nemen. Ook dat geven werd bij Wilders nimmer in de juiste context geplaatst. Waar het in Nederland gebruikelijk is dat partijen die in Nederland willen regeren moeten geven en nemen werd het geven van Wilders onnoemelijk breed uitgemeten en consequent als kiezersbedrog gepresenteerd. Dat Wilders de eis van '65=65' bij de formatie snel liet vallen en de aanbesteding van het OV weggaf wordt hem tot de dag van vandaag aangerekend terwijl dit bij andere partijen nu eenmaal als inherent aan het smeden van een coalitie wordt geaccepteerd.
Zie ook:
Geert
Wilders over de 'bezuinigingen' van de 'Kunduz-coalitie', Lux
et Libertas, 30 april 2012
'Wilders
heeft gelijk: bizarre Catshuis-bezuinigingen moet je niet willen',
Harrie Verbon, Volkskrant.nl, 21 april 2012
_____