Een passage uit een column van Leon de Winter (Elsevier, 3 februari 2007):
Op zondagavond had ik op televisie een debat gevolgd tussen cabaretière Sara Kroos en Esmaa Alariachi, één van de drie moslimzusjes die het programma De Meiden van Halal maken. Esmaa is een vlotte jonge vrouw die leuk lacht en verrassend ad rem is, en samen met haar zusjes geldt ze als een voorbeeld van gelukte integratie. Dat is ze niet. Als ze gereformeerd zou zijn, zou ze uit de studio’s te Hilversum zijn verjaagd, maar ze draagt een hoofddoek ter grootte van een beddelaken, en dat schijnt haar in de ogen van de multiculti crowd hip en cool te maken.
Esmaa en haar zusjes zijn een voorbeeld van het gevaar dat [Bernard] Lewis ons voorhoudt. Als zij het op een dag voor het zeggen zouden krijgen in ons land – dit is altijd een perfecte lakmoesproef: vraag je af hoe mensen met specifieke denkbeelden onze samenleving zouden inrichten wanneer zij de politieke macht zouden verwerven – zullen homo’s, joden en alle andere andersdenkenden nooit de vrijheid van meningsuiting krijgen waarover de meisjes nu beschikken. Hun wereld is een gesloten wereld, bepaald door vroeg-middeleeuwse teksten die via een engel en een analfabete man door Allah aan de mensheid zijn geschonken, zo geloven zij. Zij zijn het voorbeeld van het verschrikkelijke dilemma dat Karl Popper in zijn meesterwerk The Open Society and Its Enemies aan de orde heeft gesteld: hoe bescherm je tolerantie tegen intolerantie?
De meiden Alariachi lijken me gezellige types, en ik kan me voorstellen dat je met ze kunt lachen, maar ze zijn ook intolerante typetjes die van onze tolerantie gebruik maken om net zo geinig intolerant te zijn als ze maar willen.
Zie ook:
Interculturele communicatie in Amsterdam: Jihad Alariachi legt burgers langs islamitische meetlat, Carel Brendel, CarelBrendel.nl, 29 augustus 2010
Muslims 'about to take over Europe', The Jerusalem Post, 29 januari 2007
_____