.
Een passage uit een — in het Nederlands vertaald — artikel van Siegfried Kohlhammer:
(...) er bestaat theologisch en politiek-ideologisch niets wezenlijks aan het islamisme dat niet te vinden zou zijn in de historie van de islam. Het islamisme breidt zich niet wereldwijd onder moslims uit, omdat het een nieuwe fascinerende vorm van de islam zou zijn, maar omdat het de sinds meer dan duizend jaar vertrouwde geboden en verboden van de islam tegenover een zich globaliserende moderne tijd plaatst. Het islamisme laat zich begrijpen als een re-islamisering en als een van de – al door Ibn Khaldun omschreven – periodiek in de geschiedenis van de islam optredende vernieuwings-, reinigings- en opwekkingsbewegingen.
”De islam heerst, hij wordt niet beheerst”, zo luidt een Hadith. De islam streeft niet naar een gelijkgerechtigd naast elkaar leven met andere religies en culturele systemen, maar naar de heerschappij van de islam over de anderen, die in een relatie van inferioriteit en dulden staan tot een superieur systeem – de beste gemeenschap die ooit op aarde ontstond. Het respect, dat door de moslims onvermoeibaar wordt opgeëist, bedoelt niet de erkenning als gelijkgerechtigde, maar als superieur en daarmee het betuigen van de inferioriteit van de anderen. Superioriteit betekent eer, inferioriteit vernedering en onderwerping. Beide moeten zichtbaar worden gemaakt door gebaren en woorden. ”Overal daar, waar moslims leven, maakt de islam aanspraak om tot onvoorwaardelijke gelding van zichzelf te komen”, wordt door Bassam Tibi gezegd. In de islamitische landen was en is het traditie dat de ongelovigen enkel en alleen maar geduld worden in de rol van onderworpen beschermelingen, niet als gelijken.
_____