.
Een citaat uit een — in het Nederlands vertaald — artikel van Siegfried Kohlhammer over een "incident" eerder dit jaar, waarbij de Algerijns-Franse auteur/theaterregisseur Rayhana was betrokken:
Toen de Franse theaterregisseuse Rayhana begin dit jaar ternauwernood ontsnapte aan een terreuraanslag, vroeg de Internationale Liga voor Vrouwenrechten: ”Wie zou zich dat hebben kunnen voorstellen, dat in het Frankrijk van het jaar 2010 een vrouw alleen daarom zou worden aangevallen, omdat ze een theaterstuk heeft gemaakt dat islamisten niet bevalt?” Ja, wie zou zich dat hebben kunnen voorstellen? Ik bijvoorbeeld, en eigenlijk waarschijnlijk ook de rest van de mensheid, voor zover deze al niet meer dan dertig jaar in coma ligt of zich op een andere manier net zo onbenullig, wereldvreemd voor de realiteit toont, als de Internationale Liga voor Vrouwenrechten.
Hoe die aanval op Rayhanna er uit zag, kan men lezen in een column van Sylvain Ephimenco:
Een paar dagen geleden werd Rayhana door twee mannen in het Arabisch toegesproken terwijl ze naar het theater liep. Plots werd ze naar achteren getrokken en kreeg een flinke hoeveelheid benzine in het gezicht. Ze kon net door haar pijnlijke ogen zien hoe de mannen haar met een brandende sigaret in lichterlaaie probeerden te zetten. De auteur vluchtte een restaurant binnen en vroeg de barman de politie te bellen. Ze werd onmiddellijk naar buiten gezet. Ze ging vervolgens een winkel binnen waar haar hetzelfde lot wachtte. „Ik sta volledig achter wat ik heb geschreven en bovendien is Frankrijk een land waar men vrijuit kan spreken.”
Op papier klopt dat wellicht, maar of dat in de praktijk geldt, wordt door steeds meer Fransen betwijfeld.
Hat tip (voor link 1) ter attentie van Het Vrije Volk.
_____