. In Elsevier stond vorige week een commentaar van René van Rijckevorsel. Hieronder volgt daarvan een passage.
In een onrustbarend artikel in NRC Handelsblad van 12 juni beschrijft freelance journalist Paul Andersson Toussaint hoe het Amsterdamse stadsdeel de Baarsjes tegenwoordig een schuil-synagoge heeft, Sjoel West. 'De meerderheid van de joden wil niet dat de sjoel zichtbaar is als synagoge, uit angst voor problemen, discriminatie en scheldpartijen van het Marokkaans-Nederlandse straatschorem in de buurt.'
In het stuk laat Toussaint tal van joodse Amsterdammers aan het woord die zich niet meer met keppeltje op straat durven begeven, omdat zij dan bespuugd, bespot of zelfs lichamelijk geïntimideerd worden: 'Hé, Hitler is er eentje vergeten.' Het betreft behalve de Baarsjes de wijken Nieuw-West, de Indische Buurt, de Transvaalbuurt en de Pijp. Allemaal delen van Amsterdam waar Marokkanen zijn oververtegenwoordigd.
. In VKbanen stond gisteren een interview met Andrée van Es. Zij was sinds 19 november 2007 een topambtenaar van het ministerie van Binnenlandse Zaken, maar heeft recent die baan verruild voor het wethouderschap. In Amsterdam is zij namelijk wethouder van Werk, Inkomen, Participatie, Diversiteit en Integratie, Inburgering en Bestuurlijk Stelsel geworden. Op 7 september 2007 publiceerde ik op de oude website van Lux et Libertas een artikel over Andrée van Es. Bij deze de herpublicatie (onder een nieuwe titel).
Vandaag werd bekend dat voormalig Tweede Kamerlid Andrée van Es per 19 november 2007 directeur-generaal Koninkrijksrelaties en Bestuur op het ministerie van Binnenlandse Zaken wordt. De politieke carrière van Van Es begon in 1975, toen zij fractiemedewerker van de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP) werd. In de periode 1981-1989 was zij lid van de Tweede Kamer voor die partij (vanaf 1985 tevens fractievoorzitter).
De PSP was een van de vier politieke partijen waaruit GroenLinks voortkwam en had ronduit misdadige politieke standpunten. Zo pleitte de PSP voor de afschaffing van de strafbaarstelling van pedofilie. De PSP was bovendien vervlochten met gewelddadig links-extremisme. PSP'er Evert van der Berg volgde zelfs een terreuropleiding in een trainingskamp van Palestijnse terroristen. Van der Bergs partijgenoot Theo Engelken was begin jaren zeventig actief in de Rode Jeugd, een maoïstische jongerenorganisatie die vooral actief was in en rond Eindhoven. De Rode Jeugd was onder meer verantwoordelijk voor bomaanslagen op een politiecommissaris, een Philips-directeur, het Evoluon en Philips-vestigingen in Hilversum, Baarn en Rotterdam. Zowel Evert van der Berg als Theo Engelken waren voor de PSP lid van de Eindhovense gemeenteraad. Van der Bergs motto was: "Terroristen aller landen, verenigt U."
Aan het eind van 1990 trad de vandaag tot topambtenaar benoemde Andrée van Es terug uit de actieve politiek en richtte zich vervolgens op een (politiek-)maatschappelijke carrière bij de VPRO, de NOS, het Amsterdamse 'debatcentrum' De Balie en GGZ-Nederland. Zij trad echter niet uit de actieve politiek zonder haar politieke geestverwanten een cadeautje te geven. Op 24 november 1990, tijdens het oprichtingscongres van GroenLinks, presenteerde Andrée van Es namelijk het boek De tragiek van een geheime dienst. In dat boek werden onder meer privé-gegevens gepubliceerd van inlichtingen- en politiemensen in Nijmegen en omgeving. In zijn boek Eco Nostra (2003) beschrijft Peter Siebelt de gevolgen daarvan:
Door de publicatie kunnen de inlichtingenmensen in Nijmegen en omgeving hun werk niet meer doen. Hun identiteit is bekend geworden en het zoeken naar infiltranten is bijna onmogelijk geworden. Het zal veel moeite, tijd en geld kosten voordat de inlichtingendienst zich van deze klap kan herstellen.
In een voorpublicatie van Eco Nostra op Libertarian.nl kunt u overigens verdere details van deze affaire lezen. Zo spande de politie samen met de Nijmeegse gemeente een kort geding aan tegen de uitgever, verkopers en verspreiders van het boek. Volgens de rechter waren de grenzen van het recht overschreden en had De tragiek van de geheime dienst een niet te rechtvaardigen inbreuk gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van de inlichtingen- en politiemensen. Het boek mocht niet langer worden verspreid en alle verspreide boeken dienden worden teruggehaald. Het extreem-linkse 'solidariteitsfonds' XminY, dat het uitgeven van het boek financierde en tevens een belangrijke rol speelde bij de verspreiding daarvan, legde het vonnis echter naast zich neer en ging door met haar criminele activiteiten.
In het hierboven beschreven extreem-linkse milieu voelde Andrée van Es zich als een vis in het water. Het mag dan ook opvallend worden genoemd dat juist zij in 2001 een belangrijke rol kreeg toebedeeld bij de 'inburgering' van Máxima Zorreguieta en vandaag tot topambtanaar op het ministerie van Binnenlandse Zaken is benoemd.
. Alexander van Hattem in een column over Jan Marijnissen:
(...) Marijnissen heeft altijd beweerd dat hij Fortuyn nooit heeft gedemoniseerd en hem enkel met inhoud heeft bestreden. Zijn publieke optredens waren inderdaad niet zo hatelijk als die van bijvoorbeeld Melkert of Rosenmöller, maar het venijn van zijn bewering zit in het “bestrijden” van Fortuyn. Bij een debat of campagne is het de bedoeling om met jouw standpunten de kiezers te overtuigen, maar niet om een politieke tegenstander te ‘bestrijden’ als een soort gevaar voor de samenleving. Dit heeft Marijnissen destijds toch gedaan, in een toespraak op 16 maart 2002 verkondigde hij: “Dames en heren, ik waarschuw u: als hij de kans krijgt, schaft Pim Fortuyn de samenleving af!” Vervolgens verspreidde de SP een folder waarin onder de titel “Paars en Pimpelpaars” leugenachtige en misleidende beweringen over Fortuyn werden gedaan, zoals: “Geen CAO's meer en ook geen minimumloon. Geen WAO voor mensen met kanker of chronische ziekten. De bijstand omlaag. De huursubsidie weg. Nog grotere inkomensverschillen en ons land op slot zodat we met niemand hoeven te delen. En behalve z'n schoothondjes hoeft er geen dier op Pim te rekenen. Fortuyn is vóór de bontfokkerij, de hobbyjacht en de bioindustrie!”
. Op 3 augustus 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Bij deze de herpublicatie.
In het linkse parochieblaadje Vrij Nederland van 28 juli 2007 staat een interview met GroenLinks-leider Femke Halsema. Daarin zegt zij onder meer:
Ik vroeg eens aan partijgenoot Marius Ernsting, een voormalige Kabouter uit Amsterdam, vrijzinnig, gereformeerd opgevoed, waarom hij destijds voor de CPN koos. Hij zei dat de CPN in de jaren tachtig een bevrijdingsbeweging was en weinig op had met het Oostblok. Ook Herman Meijer, oud-partijvoorzitter en katholiek, bekeerde zich tot de CPN. De moderniseringstendens in de CPN trok hen.
Marius Ernsting en Herman Meijer vertellen natuurlijk smoesjes om hun misdadige keuze voor de CPN achteraf te vergoelijken. In haar onnozelheid gelooft Femke Halsema echter deze smoesjes, maar dat gaat zelfs de interviewer van Vrij Nederland te ver. Marcel ten Hooven, de journalist die Halsema interviewde, reageert dan ook als volgt:
De CPN een bevrijdingspartij? Nog luttele dagen voor de val van de Muur feliciteerde de CPN de DDR met haar prestaties. Tot het einde toe stond in de statuten van de CPN het artikel 13: ‘De politieke eenheid en strenge discipline zijn de voorwaarden tot strijdbaarheid van de partij.’
Tja, dat een journalist van een links weekblad zo fel op haar onnozel gezwets reageert had Halsema natuurlijk niet verwacht. Haar antwoord op Ten Hoovens reactie kenmerkt zich vooral door damage control. Lees maar:
Dat van die bevrijdingspartij is ook mijn herinnering niet echt. Ik haalde dat van Ernsting juist aan omdat ik me daarover heb verwonderd. De CPN staat ver van mij af. Dat is de bloedgroep die ik het minst begrijp, hoewel ik wel nieuwsgierig ben naar mensen uit de CPN die ik respecteer.
Goh, als Halsema daadwerkelijk zo nieuwsgierig is naar mensen uit de CPN, moet zij Herman Meijer eens vragen waarom hij voor de afschaffing van de strafbaarstelling van pedofilie is. Bovendien kan zij oud-CPN'er Mohamed Rabbae vragen waarom hij voor een verbod van Salman Rushdies roman De Duivelsverzen pleitte.
. U kunt zich vast nog wel "Gaza Freedom Flotilla" herinneren, een "hulpkonvooi" van zes schepen die naar de Gazastrook voeren, ondanks een zeeblokkade door Israël. De schepen werden door de Israëlische marine tegengehouden, nadat de opvarenden herhaaldelijk waren gewaarschuwd niet verder richting Gazastrook te varen (die waarschuwingen leverden onder meer het antwoord "Shut up, go back to Auschwitz" op). De "activisten" hadden eerder al op Al Jazeera laten blijken dat zij nou niet bepaald vreedzame bedoelingen hadden. De entering van de schepen door de Israëlische marine liep dan ook uit op een bloedbad. Conny Mus en andere nuttige idioten gaven vooral Israël daarvan de schuld. Het persbureau Reuters ging zelfs zo ver foto's te manipuleren.
"Flotilla" was georganiseerd door de Turkse islamistische organisatie IHH. Aan boord van de schepen waren veel leden van de Moslimbroederschap, onder meer de "Nederlander" Amin Abou Rashed. Er waren weliswaar ook (extreem-)linkse "vredesactivisten" als Anne de Jong aan boord, maar de meeste opvarenden waren islamisten uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Eén daarvan is Ahmad Ibrahimi uit Algerije, te zien in de onderstaande video. Deze video bestaat uit fragmenten van een uitzending van Al-Aqsa TV (de zender van de Palestijnse terreurorganisatie Hamas). De jodenhaat van de Algerijnse collega-activist van Anne de Jong druipt er van af. Zo noemt hij de Israëli's stelselmatig "broers van apen en zwijnen". Israëli's worden door moslims overigens wel vaker zo bestempeld, omdat de koran joden zo ook omschrijft (zie soera 2:65, 5:60 en 7:166).
Ik was een keer te gast in het BBC programma Hard Talk. Die man zei: 'Ik ga u hard aanpakken.' 'Doe maar,' zei ik. Hij zei: 'You are a racist!' Waarop ik hem weer een 'ignorant journalist' noemde. Het was bikkelhard, maar fair. Want hij gaf me wel de gelegenheid iets terug te zeggen. In Nederland gaat dat heel anders. Hier moet je eerst al die verschrikkelijke voorgesprekken met redacteuren voeren. En in de uitzending krijg je dan te maken met de vooringenomenheid, superioriteit en verkapte vijandigheid van de presentator. (...) die Clairy Polak moet echt maar het Noord-Koreaanse journaal gaan voorlezen. Dat is de vleesgeworden moeder van de linkse staatstelevisie. Ik zat er een keer, had nog geen twee zinnen gezegd, of ze begon al: 'Dus meneer Wilders, u wilt dit soort discriminatoire...' Dit en dat. Zonder dat je de gelegenheid krijgt iets terug te zeggen.
Bron: Ik capituleer niet, Joost Niemöller, HP/De Tijd, 14 december 2007
. GeenStijl besteedde eerder aandacht aan het onderstaande filmpje van LatmaTV. Conny Mus van RTL Nieuws ergerde zich verschrikkelijk aan dit filmpje. Het ondergraaft namelijk op een humoristische manier de pro-Palestijnse propaganda die Conny Mus zo graag in RTL Nieuws verkondigt. Met een drogreden censureerde YouTube dit filmpje (schijnbaar tijdelijk). Het gevolg was dat massaal mirrors op YouTube werden geplaatst. Ook ik heb een mirror op mijn YouTube-kanaal geplaatst, want ik haat de stelselmatige censuur van politiek-incorrecte filmpjes door YouTube.
. Op 8 mei 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Destijds luidde de titel Interessant artikel over criminaliteit in Verenigde Staten. Bij deze de herpublicatie, onder de nieuwe titel Daling criminaliteit in VS door 'law and order'-aanpak.
In de Elsevier-editie van 28 april 2007 stond een interessant artikel van Diederik van Hoogstraten over de Verenigde Staten. Sinds 1990 is in dat land de criminaliteit sterk gedaald. De criminoloog Franklin Zimring deed als eerste uitvoerig onderzoek naar de oorzaken en schreef het boek The Great American Crime Decline (2007). De plaats waar de criminaliteit het sterkst is gedaald is New York, waar vier soorten misdrijven — moord, beroving, inbraak en autodiefstal — in de periode 1990-2000 zelfs met meer dan 70 procent afnamen. Dat is vooral het gevolg van het veiligheidsbeleid van de Republikein Rudolph Giuliani, die in de periode 1994-2002 burgemeester was. Volgens Zimring, die in het artikel in Elsevier uitvoerig aan het woord komt, was het eerst en vooral agressief politiewerk dat de veiligheid in New York vergrootte. Van Hoogstraten schrijft daarover het volgende:
Ten eerste kwamen er in vijf jaar dertienduizend nieuwe politiemensen bij, van wie negenduizend in uniform. Gewoon meer blauw op straat dus, zichtbare, vaak jonge agenten die hands-on-werk doen, 'agressief zichtbaar'.
Dit is de broken windows theory genoemd. Als er iets kleins is – gebarsten ramen in vervallen wijken, kleine criminelen die zwartrijden – dan kun je besluiten om daar niks tegen te doen. Dat schept een sfeer waarin iedereen denkt dat alles maar mag. Zimring beseft 'dat dit mogelijk bekend klinkt voor Nederlanders'. Of je pakt de kleine zaken aan – hard. Dan blijkt vaak dat daders ook voor andere zaken worden gezocht. Je haalt ze van de straat, brengt zo concreet de criminaliteit omlaag en geeft de boodschap: pas op.
De tweede oorzaak van de dalende criminaliteit was goed bestuur:
Het was ook cruciaal om machtmisbruik en misdragingen van agenten te voorkomen, en als die zaken toch voorkwamen, ze snel waar te nemen en te bestraffen.
"Je moet oppassen dat je geen politiestaat krijgt. Daarom is politieke controle zo belangrijk", aldus Zimring.
De dalende criminaliteit — niet alleen in New York, maar ook in de rest van de Verenigde Staten — wordt echter nauwelijks begrepen:
Onder veel criminologen en in de mainstream media – grote kranten als The New York Times en tv-zenders als CNN – werd en wordt de nieuwe veiligheid niet goed gezien, beschreven of zelfs geaccepteerd. De conservatieve journaliste Heather Mac Donald heeft geschreven dat 'linkse' journalisten en wetenschappers de ontwikkelingen gewoon niet willen aanvaarden. Het past slecht in hun wereldbeeld als je stelt dat de politie een cruciale, positieve rol speelt bij de verbeterde levenskwaliteit.
Zimring, die duidelijk maakt geen Republikein te zijn, beaamt dat er een grote mate van onbegrip over de dalende criminaliteit bestaat. Over Giuliani zegt de criminoloog dat hij met de aanpak van de criminaliteit en de hervorming van de politie goed werkt heeft geleverd. "Dat zou links ook moeten onderkennen, want iedereen kan er wat van leren", aldus Zimring.
. Op 28 april 2007 werd op de oude website van Lux et Libertas het onderstaande artikel gepubliceerd. Destijds luidde de titel Wim-Lex roept op tot zelfcensuur. Bij deze de herpublicatie, onder de nieuwe titel Willem-Alexander is voor zelfcensuur.
Gisteravond zond de staatsomroep een interview uit met Wim-Lex, die mentaal gehandicapte nitwit die Trix 40 jaar geleden heeft geworpen. In het betreffende interview buigt hij diep voorover voor de islamofascisten in ons land, die de vrijheid van meningsuiting om zeep willen helpen (bijvoorbeeld door middel van een paar kogels en een slagersmes). Als ware dhimmi, die anticipeert op een land dat over enkele decennia wel eens een moslimland kan zijn, vindt Wim-Lex dat bepaalde mensen wat vaker hun mond moeten houden. Wie dat volgens hem zouden moeten doen, moge duidelijk zijn. Gezien de sympathieën van de Oranjes is zijn advies aan islam-critici gericht. Verschillende leden van het Nederlandse koningshuis — waaronder Wim-Lex — hebben in het verleden immers duidelijk laten blijken tot de islam-apologetische multiculti-sekte te behoren.
Toen Theo van Gogh door de islamitische terrorist Mohammed Bouyeri werd afgeslacht, ging de koningin niet naar Van Goghs vrienden en familie. Zij betuigde ook geen steun aan Ayaan Hirsi Ali, die werd bedreigd in de brief die met een mes op Van Goghs lichaam was gespietst. In plaats daarvan ging Trix tien dagen na de moord op Theo van Gogh naar het Amsterdamse jongerencentrum Argan, om daar met moslimjongeren te kouten.
Niet alleen door haar daden, maar ook in haar bewoordingen laat Trix haar sympathieën blijken. Dat doet zij bijvoorbeeld in haar kersttoespraken, waarin zij een grote vrijheid krijgt haar eigen standpunten te verkondigen. In de kersttoespraak van 2003 zei Trix bijvoorbeeld dat de vrijheid van meningsuiting "een keerzijde in verantwoordelijkheid" heeft, waarmee zij gelijksoortige bewoordingen gebruikte als lieden als Piet Hein Donner en Job Cohen (die stelselmatig oproepen tot zelfcensuur met betrekking tot de islam). In haar kersttoespraak van 2006 maakte Trix het nog bonter, toen zij beweerde dat de vrijheid van meningsuiting niet alleen door de wet wordt beperkt, maar ook door andere "normen". Bovendien zei Trix dat er geen recht om te beledigen bestaat, een recht dat volgens Ayaan Hirsi Ali wel bestaat (zoals laatstgenoemde bijvoorbeeld in haar Engelstalige toespraak The right to offend op 9 februari 2006 in Berlijn beargumenteerde). Nu weet bijna iedereen dat moslims heel lange tenen hebben en al moord en brand schreeuwen om een paar cartoons. Toch vindt Trix schijnbaar dat men rekening moet houden met de gevoelens van snel gekrenkte moslims.
Een ander lid van het koningshuis dat herhaaldelijk blijk geeft van multiculti-denkbeelden is Máxima. Zo reikt zij jaarlijks de Appeltjes van Oranje uit, drie prijzen voor organisaties die bezig zijn met de "multiculturele samenleving". Ook zat zij samen met de Paul Rosenmöller en Hans Dijkstal in de commissie-PaVEM, zogenaamd bedoeld voor de integratie van allochtone vrouwen, maar in werkelijkheid vooral een commissie die multiculturalisme predikte.
De houding van het Nederlands koningshuis ten opzichte van de "multiculturele samenleving" komt overigens deels voort uit eigenbelang. In een artikel in HP/De Tijd (22 april 2005) schreef Thieu Vaessen het volgende over de Oranjes:
De familie snapt heel goed dat de monarchie alleen kan overleven als die gedragen wordt door de Nederlandse bevolking, en die bevolking bestaat voor een steeds groter deel uit niet-westerse allochtonen. Dus is het zaak ervoor te zorgen dat ook Marokkaanse, Turkse, Afghaanse, Ghanese en Surinaamse Nederlanders — om maar een paar voorbeelden te noemen — op 30 april met vlaggetjes staan te zwaaien. En dat gaat niet vanzelf. Vandaar de warme toespraken, de fondsen ten behoeve van integratie, de multiculturele prijzen, de bezoeken aan achterstandsbuurten en de verre reizen naar warme landen. Een allochtoon moet wel heel weinig geïntegreerd zijn, wil hem de goede bedoelingen van het Nederlandse koningshuis ontgaan.
Gezien de demografische ontwikkelingen in ons land, zal de houding van de Oranjes waarschijnlijk alleen maar erger worden.
Had het NOS Journaal na een overwinning van de PvdA een item gemaakt over angstige huizenbezitters die vreesden dat de waarde van hun huis nu in zou storten? Of over de hardwerkende middenklasse die zich zorgen maakte over het torenhoge bedrag dat de blauwe envelop nu weer zou bevatten? Nee, natuurlijk niet. Dat was voor het NOS Journaal ‘geen nieuws’ geweest. Maar angst verzinnen bij allochtonen, daar draaien ze hun hand niet voor om.
. Afgelopen maandag was het lijsttrekkersdebat van EenVandaag. In een deel daarvan debatteerden Job Cohen en Geert Wilders over de islam. Uit dat deel van het debat komt het volgende citaat van Geert Wilders.
De heer Cohen zegt dat de islam eigenlijk niet anders is dan andere godsdiensten. En meneer Cohen, hoe kan het dan dat ik nu al bijna zes jaar lang bij ieder publiek optreden — ook nu terwijl ik tegenover u sta — het debat moet voeren met een kogelvrij vest aan en u niet? En weet u waarom dat is, meneer Cohen? Omdat mensen die kritiek durven te hebben op de islam, die worden of vermoord of die krijgen honderden doodsbedreigingen per jaar. En de mensen die dat niet doen, de mensen die knuffelen met de islam, die kunnen van hun vrijheid genieten. Ik gun dat u. Maar denkt u daar eens over na. De islam is geen vredelievende en makkelijke religie. De islam is een totalitaire, gewelddadige, intolerante religie.
Vervolgens beweert debatleider Wouter Kurpershoek dat Wilders suggereert dat hij door het softe beleid van onder meer de PvdA een kogelvrij vest moet dragen. Daarop reageert Wilders als volgt:
Zeker niet, maar wat ik wel zeg is dat de heer Cohen — door net te doen alsof de islam hetzelfde is als het christendom of het jodendom — de plank volledig mis slaat. Als ik of anderen — anderen in de samenleving — kritiek zouden hebben op het christendom of op het jodendom, dan waren wij niet met de dood bedreigd. Dan waren er geen moslims geweest die aanslagen pleegden, of dat dreigen te doen. De islam, meneer Cohen — en eindelijk open uw ogen — is iets verwerpelijks als het gaat om de rechtsstaat.
Theo van Gogh in een column in Metro (17 oktober 2003):
Laf & lui, noemt partijgenoot Rottenberg (PvdA) hem, maar vermoedelijk wil de burgemeester van Amsterdam vooral aardig gevonden worden en dat levert - met het vermoeide cynisme dat de ware bestuurder kenmerkt - gebabbel op als 'ik wil de boel bij elkaar houden'. Wat dat is, 'de boel bij elkaar houden', konden autochtone burgers voor 't eerst ervaren toen in de dagen na 11 september 2001 de burgemeester van Amsterdam met de pet in de hand op bezoek ging bij een moskee; burgemeester legde de gelovigen uit dat wij in Amsterdam niets tegen de islam hebben, integendeel. In mijn onschuld verwachtte ik daarna een opsomming van de burgerlijke vrijheden die ook voor islamieten in dit land de moeite waard zouden kunnen wezen, zoals daar de scheiding van kerk en staat, vrije meningsuiting, vrijheid van godsdienst, gelijkberechtiging van man en vrouw, het recht om openlijk homo te zijn, het recht om Allah belachelijk te maken en Zijn gelovigen te kwetsen, enzovoorts, enzovoorts.
Clyde Moerlie in een artikel in de Volkskrant (17 maart 2003):
De projecten waar Cohen zich expliciet mee heeft bemoeid, zijn mislukt. Zo heeft hij zich sterk gemaakt voor de komst van het Arabische instituut Marhaba, dat er niet gekomen is. Datzelfde geldt voor de Westermoskee. En terwijl er in de Amsterdamse stadsdelen Centrum en Zuid-Oost preventief mag worden gefouilleerd, hebben de imams het voor elkaar gekregen dat dit in de stadsdelen waar veel moslims wonen, zoals Nieuw-West en Oost, niet gebeurt.
Cohens idee om de boel bij elkaar houden, kwam er op neer vooral de moslims niet voor het hoofd te stoten. Hiervoor ging de scheiding van kerk en staat in de hoofdstad op de helling. Zo is een van de doelstellingen van het Amsterdamse anti-radicaliseringsbeleid ‘het vergroten van de zichtbaarheid van de diversiteit van de islam’. Ook is hij voorstander van islamlessen op openbare basisscholen.
Theo van Gogh in een artikel in Het Parool (3 april 2004):
(...) anders dan Van Thijn kan Cohen er niet van beticht worden over idealen te beschikken. Op zich geeft dat een veilig gevoel, maar de vraag is of Cohen's veel geroemde 'pragmatisme' Amsterdam tot voordeel strekt. Burgemeester had goed in de gaten dat de blanke middenklasse in moordend tempo bezig is de stad te verlaten en heeft z'n conclusies getrokken. Ik vermoed dat zijn buigen voor duistere Middeleeuwers die vanuit de moskee gelovigen en ongelovigen proberen te terroriseren, bijdraagt aan het gevoel van malaise dat ondernemende Amsterdammers doet vertrekken. In Amsterdam werd opvoering van het toneelstuk "Aïsja" onmogelijk gemaakt door fanatieke moslims. Je hoort Burgemeester er niet over. Hij durft ook niet in discussie te gaan met de gans Fatima Elatik, het troetel-allochtoontje dat namens zijn partij die censuur verdedigde. Voor een stad die pretendeert een centrum van Kunsten te zijn, is dat nogal genânt, zou je kunnen zeggen, maarCohen taxeerde terecht dat in Amsterdam vrijheid van expressie niemand wat kan schelen. Ooit werd in Amsterdam Voltaire gedrukt, omdat zulks nergens anders in Europa mocht. Vandaag zou Voltaire vermoedelijk een 'klacht' aan z'n broek hebben gekregen van het mede namens Cohen gesubsidiëerde Anti-Discriminatie-Bureau.
Theodor Holman in een column in Het Parool (17 februari 2006):
Hij zegt: "De vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Dat betekent dat er veel mag. Maar het is wel de vraag of wat mag, ook moet. Zelfbeheersing naast vrijheid van meningsuiting."
Cohen beseft niet dat vrijheid van meningsuiting geen 'maar' kent. Wanneer iedereen zichzelf beheerst, heb je geen vrijheid van meningsuiting nodig als wet - dan is die er al. Het gaat er juist om dat je soms moet beledigen, forceren. (...)
Zelfbeheersing, wat Cohen wil, is nietszeggend; lafheid kan je altijd uitleggen als 'zelfbeheersing'. De discussie draait er juist om dat in een open debat alles mag. Zonder enig voorbehoud. Je moet joden, moslims, atheïsten tot op het bot kunnen beledigen. Is het feit dat Mohammed en Allah niet afgebeeld mogen worden tijdens carnaval, een vorm van zelfbeheersing? Kom op!
Roelof Bouwman in een artikel in HP/De Tijd (5 november 2004):
In april 2003 hekelde Cohen op de jaarvergadering van het Nederlands Genootschap van Hoofdredacteuren de NOVA-verslaggevers die geheime opnamen hadden gemaakt van preken in een aantal moskeeën. Waarom, zo vroeg een verontwaardigde Cohen zich af, hadden deze journalisten niet ook iets verteld over 'het conservatieve christendom en jodendom'? De 'paralellen' lagen toch 'voor het oprapen'? Dat in geen enkele Nederlandse synagoge boeken te koop zijn met aanwijzingen hoe homo's het best van een dak gegooid kunnen worden en dat de blijf-van-mijn-lijfhuizen niet bepaald vol zitten met uitgehuwelijkte, met de dood bedreigde of bijna-besneden SGP-vrouwen — Cohen heeft er geen boodschap aan.
In oktober 2003 was het opnieuw raak. Dagblad Trouw berichtte toen dat steeds meer Amsterdamse moslimscholieren door middel van intimiderend en gewelddadig gedrag tegenover docenten het geschiedenisonderwijs over de Tweede Wereldoorlog en de Holocaust onmogelijk proberen te maken. In de officiële verklaring die de burgemeester daarover in de Amsterdamse gemeenteraad aflegde, liet hij weliswaar weten verontrust te zijn, maar elke verwijzing naar de godsdienstige of etnische achtergrond van de betrokken leerlingen bleef achterwege. Ook toen Cohen een maand later, in een toespraak bij de herdenking van de Reichskristallnacht, op de kwestie terugkwam, verzuimde hij man en paard te noemen.
Theo van Gogh in een interview in HP/De Tijd (17 januari 2003):
Zeker, ik ben bang dat de moslims het zullen gaan winnen. In ieder geval zal er steeds minder mogelijk zijn vanwege de islam. Je zag het aan Job Cohen, de burgemeester van Amsterdam. Op 11 september stond hij meteen op de trappen van de moskeeën en zei: 'Wij moeten de dialoog met elkaar openhouden.' Terwijl hij eigenlijk had moeten zeggen: 'Jullie mogen van alles roepen, maar de westerse normen en waarden zijn veruit superieur aan de ideeën van Bin Laden.'
Carel Brendel in een artikel op zijn website (15 maart 2010):
Dezer dagen wemelt het in de media van de hagiografiën, waarin de heilige Job Cohen wordt opgehemeld omdat hij de boel zo goed bij elkaar weet te houden. Zelden vraagt iemand zich af wie of wat de heilige Job toch zo goed bij elkaar houdt.
De burgemeester introduceerde een omgekeerd wij-zij-denken door de verspreiding van een lesbrief, die de Amsterdamse scholieren waarschuwde voor ophitsende politici. In dit lesmateriaal werden blanke Nederlanders weggezet als racistische ’tokkies’. Cohen was de hoofdverantwoordelijke voor deze lesbrief, maar door handig manoeuvreren bleef hij buiten schot en sneuvelde de politieke carrière van de ongelukkige wethouder Hennah Buyne (PvdA).
Cohens omgekeerde wij-zij-denken kwam in oktober 2009 weer eens aan de oppervlakte in een interview met de Volkskrant. Daarin stelde hij zelfgenoegzaam vast dat Amsterdammers ‘minder overtrokken’ op de immigratie reageren dan elders in het land. “Eerlijkheidshalve zeg ik er wel onmiddellijk bij dat het deel van de bevolking dat weinig moet hebben van vreemdelingen, uit Amsterdam is vertrokken. Veel Amsterdammers uit de lagere middenklasse wonen tegenwoordig in Almere, Zaanstad, Purmerend. In die groep zit, denk ik, de kern van de rancune.”
Theo van Gogh in een column in Metro (17 oktober 2003):
Als zijn partijgenote Fatima Elatik - zonder twijfel de domste troetel-allochtoon die de PvdA heeft weten voort te brengen - in de krant laat noteren: "Wij zijn hier, wij gaan hier niet meer weg en daar moeten jullie maar aan wennen!", zal burgemeester geen wenkbrauw fronsen. De haat en agressie tegen 'jullie' die achter zo'n op het eerste gezicht onschuldige uitspraak schuil gaat, wordt door burgemeester van harte onderschreven.
Burgemeester galmt liever wat op 4 mei over de Nederlanders die 'anderen' niet willen begrijpen, terwijl Marokkaanse jongens voetballen met de grafkransen 'voor hen die vielen'. Dat was ongelukkig natuurlijk, zoals 't ook pijnlijk was dat een meerderheid van Marokkaanse kleuters anti-semitische teksten bezigt. Die kleine lievelingen gaan helemaal bekeerd worden nu burgemeester en wethouder Oudkerk hebben aangekondigd 'desnoods' zelf voor de klas te zullen gaan staan.
Frits Bolkestein in een artikel in de Volkskrant (15 mei 2010):
De religieuze infrastructuur die Cohen in 2002 noodzakelijk achtte, was gestoeld op de illusie die men ‘integratie via de islam’ noemt. Ten behoeve van de maatschappelijke dialoog subsidieerde Cohen een aantal projecten waarvan de belangrijkste de Westermoskee was. Deze prestigieuze moskee, die volgens de burgemeester ‘het symbool van integratie’ moest worden, kreeg na aandrang van Cohen persoonlijk een subsidiebedrag van twee miljoen euro.
Vraagtekens hoe een moskee als symbool van integratie kan worden gezien werden amper gezet. Evenmin bestaat de indruk dat nu het project definitief geen doorgang vindt Cohen zich wil inzetten voor terugvordering van de subsidie. Bovendien is het maar de vraag in hoeverre het wenselijk is dat een overheidsinstelling subsidie geeft voor de bouw van een moskee.
Theo van Gogh in een column in Metro (22 oktober 2004), naar aanleiding van een debat tussen Cohen en Dyab Abou Jahjah (van de AEL):
Je zou zeggen, een religieuze fascist die de Islamitische wet wil invoeren – met alle gevolgen van dien voor ongelovigen, joden, homo's, vrouwen en afvalligen - is niet iemand met wie je de moeite neemt om in debat te gaan. Ik herinner me nog heel goed hoe Abou zich liet ontvallen dat de ketterse Ayaan Hirsi Ali moest worden 'opgesloten'.
Niet duidelijk was of deze schoenenpoetser van Allah bedoelde dat Mevrouw moest worden opgesloten in het gesticht of achter tralies, maar ik denk niet dat ze nog lang zou rondlopen als de hoge heerlijkheid van de sharia hier werd ingevoerd.
Iemand die wel denkt dat meneer Jahjah het beste met ons voorheeft, is de burgemeester van Amsterdam, die in het openbaar met hem van gedachten wisselde en als beloning na afloop te horen kreeg: "Eindelijk een politicus die mij begrijpt!" Een prachtig compliment waar Cohen vast heel trots op is geweest.
Nausicaa Marbe in een artikel in de Volkskrant (14 mei 2010):
Wat er ook gebeurt, van de moord op Theo van Gogh, haatpreken in twee moskeeën, tot de terreur van Marokkaanse straatbendes: Cohen stelt zich tevreden met beloftes van imams en blijft het voor de islam opnemen. Zijn priemende vinger wijst juist naar de critici van moslimfundamentalisme. De burgemeester met zijn matige dossierkennis, die zich in belangrijke zaken graag afzijdig houdt, heeft zijn hobby gevonden. Zo komt Cohen voor zijn doen ongekend fanatiek in actie om de ondergang van de Westermoskee en het islamitische instituut Marhaba te voorkomen.
Evenwel barst de boel uit elkaar. In 2007 neemt de gemeenteraad noodgedwongen een motie aan die Cohen verbiedt een rol te spelen bij de waarschijnlijk aan de Moslimbroederschap gelieerde Westermoskee. Marhaba gaat ten onder omdat de multiculturele modderpoel vol geruzie tussen etnische belangengroepen sterker is dan dat steriele islamverheffende verbroederingsbeeld dat Cohen met de werkelijkheid verwart.
Leon de Winter in een column in Elsevier (11 december 2004):
Cohen moet zich aan Hirsi Ali behoorlijk hebben geërgerd. Zij weigerde zijn zachte aanpak te delen. Zij vond dat Cohen zich met de buitenkant bezighield en zich van traditionele sociaal-democraatische middelen bleef bedienen, ook al was het al lang duidelijk dat de integratieproblematiek verder reikte dan aanpassingsproblemen die voortvloeiden uit de sociaal-economische positie van islamitische immigranten.
Sylvain Ephimenco in een column in Trouw (18 maart 2010):
Als ik de denkstructuur van Cohen met een voorbeeld moet weergeven, laat ik dan zijn Oranjelezing uit 2004 aanhalen. Hierin stelt hij de ’morele agenda’ van de islam op het gebied van ’alcohol- en drugsgebruik, echtscheiding, pornografie, fraude, de commercialisering van het bestaan, menselijke relaties’ ten voorbeeld. En voegt hier aan toe: ’Dat kan ons een spiegel voorhouden; het kan ook een appèl uitoefenen op mensen die de existentiële leegte van de seculiere samenleving willen ontstijgen’. Zo een premier zal nooit de mijne worden. Iemand die durft de ’morele agenda’ van de islam (vrouwonderdrukking, eerwraak, onverdraagzaamheid jegens christenen, homo’s, afvalligen) tegenover de ’seculiere leegte’ te zetten. Ik heb in de zogenaamde leegte mijn geluk en vrijheid gevonden en kijk nog liever naar uitdagende reclame voor lingerie dan naar een wandelende gevangenis in boerka.
Theo van Gogh in een column in Metro (12 maart 2004):
Van alle oplichters die ons de Vijfde Colonne van de geitenneukers proberen te verkopen als een verrijking van onze toch al zo geweldige multiculturele samenleving, is Cohen de meest doortrapte.
Leon de Winter in een commentaar in Elsevier (29 mei 2010):
Niet zo lang geleden wilden socialisten de geketende massa's bevrijden van de last van de georganiseerde religie. Nu ontkennen ze gewoonweg dat religie negatieve effecten kan hebben bij migratie en integratie. Het gekke is dat Cohen continu imams betrok bij Amsterdamse integratieperikelen, en nu glashard ontkent dat religie negatief heeft bijgedragen aan het gedrag van Marokkaans tuig. 'U kijkt niet of iemand over de schreef gaat, maar wat zijn geloof is. Dat is iets wat je nooit, nooit en nooit mag doen.'
Cohen heeft jarenlang niets anders gedaan als hij de zoveelste moskee bezocht en de zoveelste imam smeekte om de jochies te disciplineren. Cohen deed exact wat hij Wilders verwijt, maar nu doet hij alsof in de sociaal-culturele opvoeding van de jochies geloof geen rol speelt. (...) Het is politiek-correct denken dat lastige waarheden moet verbloemen. Cohen noemt dat 'de boel bij elkaar houden'. Ik noem het zelfbedrog.
Annelies van der Veer in een commentaar op haar weblog (29 maart 2010):
Ik ben boos omdat angstpolitici als Job Cohen vrijheid zeggen als ze vrijblijvendheid bedoelen, omdat Cohen ons masseert om met een stukje achterlijkheid te integreren waar we als maatschappij de morele kosten nog decennia lang voor zullen moeten betalen. En ik twijfel er geen moment aan dat Cohen religie zal blijven inzetten als instrument voor zijn (integratie-)politiek.
Theo van Gogh in een column in Metro (17 oktober 2003):
Burgemeester denkt dat tolerantie hetzelfde is als buigen voor de Vijfde Colonne van de geitenneukers. Afkomstig uit de zwarte bergen van Staphorst van Marokko, terroriseert die al jaren andersdenkenden, ongelovigen, vrouwen, joden, homo's en - in het algemeen - autochtonen. Jawel, haast ik mij hieraan toe te voegen, ik weet zeker dat er ook niet-agressieve Marokkanen in Nederland wonen, en liberale moslims zelfs. Maar het eigenaardige is, die hoor je eigenlijk nooit, zelfs niet als de burgemeester van Amsterdam een dringend beroep op hen doet om nu eindelijk eens aan het publieke debat deel te nemen.
Zou 't kunnen dat liberale, verdraagzame Marokkanen beter dan burgemeester weten wat voor vlees ze in de kuip hebben? Zou 't kunnen dat zij zich geen illusies maken over de vrome tronies van de imams en het geloei over 'respect' uit de monden van het fascistisch gepeupel dat namens Allah over straat marcheert?
Job Cohen, burgemeester, wast zijn handen in onschuld. De imams knikken tevreden en weten; hij komt toch wel in de hel.
Roelof Bouwman in een artikel in HP/De Tijd (5 november 2004):
'De boel bij elkaar houden' — dat is, zo maakte Cohen al direct bij zijn aantreden als burgemeester duidelijk, zijn grote missie. Wie er allemaal bij die 'boel' horen, is sindsdien heel precies duidelijk geworden. Allochtone Amsterdammers kunnen het zo gek niet maken of Cohen wil met ze 'in gesprek', 'in contact' of 'in dialoog' blijven — het aantal synoniemen dat hij er inmiddels voor heeft bedacht, wordt zelfs door de Van Dale niet overtroffen. Voor autochtone Amsterdammers ligt dat allemaal heel anders. Dat ze met tienduizenden tegelijk de stad verlaten, wordt door Cohen — impliciet — een verrijking voor de 'diversiteit' genoemd, en als ze door Marokkanen hun huis uit worden getreiterd, is het schrijven van een ingezonden brief het enige dat de burgemeester uit zichzelf weet te bedenken. Dan opeens schieten Cohen géén vergelijkingen met de Duitse bezetting te binnen, hoewel het verschijnsel van Amsterdammers die door toedoen van buitenlands gajes worden gedwongen onder te duiken, daar alle aanleiding toe zou kunnen geven.
. In Elsevier staat deze week een interview met Rick van der Ploeg. Nou niet bepaald interessant, ware het niet dat hij een dodelijke opmerking maakt over VVD-lijsttrekker Mark Rutte:
Ik ken Mark Rutte als een aardige jonge D66'er. Hij is een carrièrepoliticus geworden die de VVD smoel wil geven door een rechtsere lijn te volgen. Hij doet het goed, maar hij speelt nu iemand die hij niet is. Een paars kabinet is voor hem geen enkel probleem. Daar komt hij vandaan.
. Leon de Winter over Job Cohen in een commentaar in Elsevier (29 mei 2010):
Niet zo lang geleden wilden socialisten de geketende massa's bevrijden van de last van de georganiseerde religie. Nu ontkennen ze gewoonweg dat religie negatieve effecten kan hebben bij migratie en integratie. Het gekke is dat Cohen continu imams betrok bij Amsterdamse integratieperikelen, en nu glashard ontkent dat religie negatief heeft bijgedragen aan het gedrag van Marokkaans tuig. 'U kijkt niet of iemand over de schreef gaat, maar wat zijn geloof is. Dat is iets wat je nooit, nooit en nooit mag doen.'
Cohen heeft jarenlang niets anders gedaan als hij de zoveelste moskee bezocht en de zoveelste imam smeekte om de jochies te disciplineren. Cohen deed exact wat hij Wilders verwijt, maar nu doet hij alsof in de sociaal-culturele opvoeding van de jochies geloof geen rol speelt. (...) Het is politiek-correct denken dat lastige waarheden moet verbloemen. Cohen noemt dat 'de boel bij elkaar houden'. Ik noem het zelfbedrog.
. In Elsevier stond recent een interview met Derk Jan Eppink, tegenwoordig Europarlementariër voor Lijst Dedecker. Aanleiding is zijn nieuwe boek De Toren van Babel staat in Brussel. In het betreffende interview (door Carla Joosten) zegt hij onder meer het volgende:
Het Europese Parlement kent jaarlijks de Sacharovprijs toe om dissidenten over ter wereld aan te moedigen, maar heeft grote moeite met dissidentie in eigen kring. Net als de Europese Commissie. Een ambtenaar die in 1995 waarschuwde dat een monetaire unie met divergerende economieën zou falen, werd op staande voet ontslagen.
Syp Wynia besteedt in een column in dezelfde editie van Elsevier (29 mei 2010) ook aandacht aan die ontslagen ambtenaar. Zijn naam is Bernard Connolly. Hij schreef tijdens onbetaald verlof het boek The Rotten Heart of Europe (ondertitel: The Dirty War for Europe's Money) Daarin voorspelde hij dat een monetaire unie niet tot meer Europese eenheid zou leiden. Een gemeenschappelijk munt zou juist leiden tot minder eenheid.
Het ontslag van Bernard Connolly werd in 2001 door het Europees Hof van Justitie overigens als rechtmatig bestempeld. Dit EU-orgaan beschermt interne kritiek dus ook niet.
